Αναγνώστες
Πληροφορίες
Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως,
κρυμμένος σὰν ἀετός,
μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος,
ὁ πρῶτος μου ἑαυτός...
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
Δευτέρα 17 Αυγούστου 2015
Βιβλίο
..............
Ταξιδεύει κουβαλώντας πάνω του μύρια σώματα
Φορεμένες πανοπλίες σε πολέμους που αγίνωτοι ξενυχτούν
στο μέρωμα του Αυγερινού .
Στη φορά των συναισθημάτων πλέουν οι φουρτούνες ,
το λίκνισμα της νηνεμίας και κείνης της ταχιά στιγμής
που δροσίζει το είναι του .
Κουβέντες που ξεπηδούν απ τα αμπάρια της μνήμης
και χύνονται στα ποτάμια της ζωντανής ελπίδας.
Αγέραστος ουρανός στα πέλαγα της θάλασσας
ρουφά με λαχτάρα τον αιώνα στα σπλάχνα .
Α!!! πόσους λογάδες της ομορφιάς δε γιόρτασε στην αυλή του
Κοιμάται με αστραπές και ξυπνά με ήλιους
Μαζεύει βότσαλα του φεγγαριού , σπέρνει στην άμμο τα άστρα
να σεργιανούν οι φάροι .
Λυτές συμπληγάδες του χορεύουν στο πέρασμα της Κίρκης
παράλληλοι δρόμοι δένουν στην διασταύρωση της Αθηνάς
σκορπώντας τα λιθάρια τους στο φως του Απόλλωνα
Ταξιδιάρης ανθός , άφθαρτος .. μοναχός
Ασχημάτιστος πολύγραφος με δάχτυλα βιαστικά
που αναζητά την άγνωστη ερωμένη .
Να δει τις πολεμίστρες στα μάτια της,
τα άγουρα φιλιά φυτεμένα στους όρμους της,
σημάδια που κεντούν περιστέρια στους κόρφους της
γέννες που ξεδιψούν το νου
βλαστάρια της γνώσης που ανθίζουν εκεί που ανοίγει το άπειρο
Σαν ένας λαθρεπιβάτης που ασύνορα στο βλέμμα του απαντά
https://plus.google.com/u/0/
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου