Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2015

[Η Μπαλάντα Του Μοναχικού Αυνανιστή]




 
Το τέλος μιας σχέσης είναι πάντα θάνατος.
Αυτή είναι το εργαστήρι μου. Μάτι που ολισθαίνει
απ’ τη φυλή του εαυτού μου η ανάσα μου
σε βρίσκει άρρωστο. Τρέμω
αυτούς που κοντοστέκονται. Έχω ταϊστεί.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
 
Δάχτυλο το δάχτυλο, τώρα είναι δική μου.
Δεν είναι πολύ μακριά. Είναι η συμπλοκή μου.
Τη χτυπώ σαν κουδούνι. Γέρνω στην
κληματαριά όπου συνήθιζες να την ανεβάζεις.
Με πήρες δάνειο επάνω στο εμπριμέ κάλυμμα.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
 
Πάρε για παράδειγμα αυτό το βράδυ, αγάπη μου,
που κάθε ζευγάρι συνενώνει
μ’ έναν αρμό αναποδογυρίζοντας, από κάτω, από πάνω,
την πλούσια δυάδα σε σφουγγάρι και φτερό επάνω,
γονατίζοντας και σπρώχνοντας, κεφάλι το κεφάλι.
Το βράδυ, μονάχη, νυμφεύομαι το κρεβάτι.
 

http://www.bibliotheque.gr/article/16642

Δεν υπάρχουν σχόλια: