ΦΕΓΓΑΡΙΑ

Φεγγάρια
Κόλποι των δαιμονικών
Και ποθητά
Κτήνη από κρύο
Με το ρύγχος τα ρευστά σβολιάζοντας
Αργυροχόου ύπνου
Στρεβλώνοντας
Τα δαχτυλίδια και τα περιδέραια
Κρίματα -

Έκθαμβη,
Με τις κομμένες τις πλεξούδες,
Με καταδίδω, η αγγελική.

(Δεν υπάρχουν τα μαλλιά μου, όμως,
Συνεχίζονται
Φορτισμένα
Κι οξύς ήχος στις ρίζες
Και σπινθήρας, και λέπια και ταραχή
Των νερών.
Και τα μεγάλα φολιδωτά αισθήματα
Έρποντας
Προς τις μεγάλες στέρνες.
Κι οι μεγάλοι, βαμβακεροί
Αναστεναγμοί τους-)

(Από ΤΑ ΜΩΡΑ ΤΩΝ ΑΓΓΕΛΩΝ, ΑΣΠΡΑ ΚΑΙ ΤΥΦΛΑ)