Δεν πειράζει

Ανοίγουν τα χρώματα: κάπου μακριά γελάνε βοερά κορίτσια, οι επόμενες εποχές, οι άλλες ημέρες
Και δεν πειράζει αν πάντα μεσολαβούσε η σιωπή, η πίπτουσα θλίψη.
Υπάρχουν ακόμη οι καθημερινές τρέλες της ζωής,
τα θηλυκά μεσημέρια ωραία
τόσες πατρίδες, τόσες πόλεις, τόσες εικόνες
Να σ' έχω πάντα Ποίηση
απ' τα φουστάνια σου κι απ' το χερακι σου κρατημένος
προς τα εκεί που κλαίνε οι λυπημένοι της άνοιξης
και λέει ο Θεός τις μηχανές του
Αέρα, χρόνε, έκανα πάντα της αγάπης!