Τότε τραγούδαγα ανύποπτη
σ’ ένα στενό βαθύ υπόγειο
Ακομινάτου και Βίκτωρος Ουγκό.
Μαύρη πρόσοψη. Καμιά αφίσσα.
Τελεία στο χάρτη της πόλης.
Αργότερα αναστέναζα περισσότερο
απ ‘οτι τραγουδούσα.
Με κόψανε από το πρόγραμμα.
Άρχισα να γράφω, ταξιδεύοντας,
με αυτό το καρβουνάκι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου