Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Καταμεσής του Ιουλίου




==================
Τα λουλούδια
------------- που φύτευα ολημερίς
ανθίζουν μες στον ύπνο μου 
---------------------------- απόψε
Ανοίγουν
----- τα μεγάλα μάτια τους
--------- και ψάχνουν στις σκιές μου
Αχ! αυτές οι μυρουδιές
----- που τραγουδούν τα γιασεμιά
---------- χαϊδεύουν τα όνειρά μου
Αχ! αυτές οι γυναίκες
--------- με τ’ αλαβάστρινα στήθη
χορεύουν ολονυχτίς
------ στα ξέφωτα του ύπνου μου
Όταν κάτω απ’ τ’ άστρα
-------- στα καπούλια των ανέμων
καλπάζουν πολύχρωμες νεράιδες,
ξαπλώνουν οι πόθοι
---------- στο μπαμπάκι τ’ ουρανού
και μυθεύουν όνειρα απατηλά.
Τότε εγώ μηρυκάζω ονειρόψωμο
ορέγομαι θαλάσσιες αύρες
--------------------------- και ταξίδια
------- στις γραμμές των οριζόντων
Ολονυχτίς απόψε,
------------- καταμεσής του Ιουλίου
------- κόβω τις φλέβες τ’ ουρανού
να κολυμπάει ο γλάρος
---------- στις ματωμένες θάλασσες
Ολονυχτίς απόψε,
------------- καταμεσής του Ιουλίου
στον αμνιακό μου σάκο, εμβρυακός
----------------------- παραληρώ ζωή


Γιάννης Ποταμιάνος

Δεν υπάρχουν σχόλια: