Ελλοχεύοντας λαμπηδόνες

 

 ======================
Δίπλα στο μαξιλάρι μου ξάπλωσε
------------- και πάλι αυτός ο θηρευτής
------ κρατώντας στο χέρι του μια απόχη
Στο παράθυρο το φεγγάρι τηλαυγές
------------------ του γνέφει καλησπέρα
Τι γυρεύει πάλι αυτός ο ουρανοδίφης
---------------- ξαπλωμένος δίπλα μου;

Πάνοπλος μ’ απόχη, δόκανο και παγίδες
------ ελλοχεύει να πιάσει λαμπηδόνες
όμως ο παφλασμός της νύχτας κοιμίζει
---------------------- την ενάργειά του

Τι να σου λέω τώρα για την αμετροέπεια
-------------- νεκρά θάλασσα δίχως ζωή
 Κι αυτός κρατάει γερά τη λαγουδέρα
---- ελπίζοντας στην τύρβη του πελάγους
Τόσα και τόσα βράχια τον απειλούν
--- κι αυτός να θέλγεται από την τρικυμία

Δίπλα στο μαξιλάρι μου τον ψηλαφώ
ορέγομαι το πρόσωπό του
--------------------- και το νοσφίζομαι
Έτσι διπλόψυχος στη μοναξιά, πάνοπλος
με δόκανα και παγίδες ελλοχεύω
------- ολονυχτίς να πιάσω λαμπηδόνες

Τι να σου λέω για την έμπνευση
--------------- κατακαλόκαιρο στην κοίτη
------------------------ ενός ξεροπόταμου
με δίπλα μου αυτόν τον κομπορρήμονα
Άφησέ τον στην τύρβη του μυαλού του
--------- και στον ορυμαγδό των λέξεων
και σίγουρα θα τον ξαναβρείς το πρωί
πάνοπλο μ’ άδεια απόχη, δόκανο
---------------- παγίδες κι άγραφο χαρτί
κι ίσως στο καλάθι του
κάποιες λέξεις αργυρές να σπαρταράνε
Μικρή η ψαριά του απόψε
---------- μήγαρις και φταίει η νηνεμία;

Γιάννης Ποταμιάνος