ΨΑΛΜΟΣ

ΨΑΛΜΟΣ
(Σχέδιο 2 αφιερωμένο στον Καρλ Κράους)

Είναι ένα φως που το έσβησε ο άνεμος.
Είναι ένα καπηλειό που το εγκαταλείπει
Κάποιος μεθυσμένος στο δείλι.
Είναι ένας αμπελώνας καμένος και μαύρος
Με τρύπες όλο αράχνες.
Είναι ένας χώρος που τον ασβέστωσαν με γάλα.
Ο τρελός πέθανε. Είναι ένα νησί στις θάλασσες
Του Νότου,
Για να υποδεχτεί τον θεό Ήλιο. Κάποιος χτυπά
Τα τύμπανα.
Οι άντρες χορεύουν πολεμικούς χορούς.
Οι γυναίκες λικνίζουν τους γοφούς μες σε
Περικοκλάδες και άνθη της φωτιάς,
Όταν τραγουδά η θάλασσα.
Ω, ο χαμένος μας παράδεισος.
Οι Νύμφες εγκατέλειψαν τα χρυσαφένια δάση.
Θάβουν τον ξένο. Και τότε αρχίζει μια βροχή
Μαρμαρυγής.
Ο γιος του Πάνα εμφανίζεται με τη μορφή ενός
Χωματεργάτη
Που αποκοιμιέται το μεσημέρι πάνω στην
Πυρωμένη άσφαλτο.
Είναι κοριτσάκια σε μιαν αυλή ντυμένα με
Φουστανάκια σπαραξικάρδιας φτώχειας!
Είναι κάμαρες γεμάτες συγχορδίες και σονάτες.
Είναι σκιές που αγκαλιάζονται μπροστά σ’ έναν
Τυφλωμένο καθρέφτη.
Στα παραθύρια του νοσοκομείου ζεσταίνονται
Αυτοί που αναρρώνουν.
Ένα λευκό ατμόπλοιο στο κανάλι μεταφέρει
Αιματηρές επιδημίες.

[Η Γαλάζια Ψύχωση] του Γκέοργκ Τράκλ

Αθόρυβα ανοίγουν πάνω από τον Τόπο του Κρανίου Τα χρυσαφένια μάτια του Θεού

BIBLIOTHEQUE.GR