Όταν ανάμεσα σε ακρότατους ίσκιους βυθίζεται
σε τόπους ανοιχτούς το καλοκαίρι
το τραγούδι συναρπάζει τα κοπάδια
και τη μνήμη των ποιμένων και παντού σωπαίνει
η μυστική των ειδών εγρήγορση,
τριτεγγυώνται οι κυοφορούμενοι
μέσα στη γλυκιά των μητέρων τους βούληση
και στύβει τα κλαδιά των λαιμών και των διψασμένων
πεδιάδων η ουσία των καρπών προϊούσα.
Πέφτουνε στο χώμα τότε άνευ τόπου
άνευ λόγου οι ανεξίτηλες
αλήθειες, σ’ εκείνη την πνοή όπου κατεβάζουν
ανάλαφρα το βάρος τους τα γερμένα φυλλώματα
τα πλοία πάνε να μπατάρουν
όπως και των ναυτικών η αγωνία για ξένα ακρογιάλια
και ο ήχος όλων των φωνών
σβήνει μέσα στις πτυχώσεις της, στη θάλασσα στον άνεμο.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου