Που και που
γυρίζοντας στα όνειρα,
τους συναντώ,
αδίστακτοι μισθοφόροι του χρονικού επέκεινα
που υλοτομούν τα κωνοφόρα
της λήθης μας,
ως σφάγια των βράχων
και σφάγια της αυγής/
Με νύχια και με δόντια παλεύω να αποσώσω
δύο τρεις σταγόνες καθαρές,
όπου να ακινητούν οι στιγμές επάνω στον παλμό τους,
ν’ ανοίγει η άβυσσος για να χωρέσει
όλο τον ήχο και το φως/
κάπως σαν κείνα τα θεάματα
που οργάνωνε ο ΕΟΤ μετά τη μεταπολίτευση
στις διάφορες πόλεις ,
όπου εκδράμαμε με το πούλμαν του Κατσούρη/
Να όπως εδώ,
που η μάνα μου χορεύει
το “Η ζωή εδώ τελειώνει”
όρθια, στη γαλαρία
και σείεται το πούλμαν απ τα σφυρίγματα/
Δεν υπήρχαν τότε βλέπεις,
ζώνες κι άλλα τέτοια πολιτικώς ορθά,
να μας δένουν με τη ζωή,
μη τυχόν και μας τελειώσει._
https://loukopk.wordpress.com/2018/05/08/ήχος-και-φως/
ΚΛ – 05/05/2018
ΚΛ – 05/05/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου