Νίκος Ερηνάκης, Ποιήματα

`

Δεν υπάρχουν αστέρια στις πόλεις

Η μνήμη νεκρό όρνιο μπροστά στο μέλλον
Είμαι πολύ εγωιστής για να χαρίζω φωτιές σε καταρράκτες
Όχι, δεν υπάρχουν αστέρια στις πόλεις
Κι εσύ είσαι πολύ μικρή για να με κοιτάς έτσι
.

Es gibt in den Städten keine Sterne

Die Erinnerung ist ein toter Raubvogel vor der Zukunft
Ich bin zu egoistisch, um den Wasserfällen Flammen zu schenken
Nein, es gibt in den Städten keine Sterne
Und du bist eine, die zu klein ist, um mich so anzusehen



*

Λέω να εξαϋλωθώ σε όνειρο

Μου θυμίζεις ό, τι δεν είμαι.
Ο χρόνος πρέπει να γίνει σύμμαχος
μα παραμένει εχθρός.
Λέω να εξαϋλωθώ σε όνειρο.

Άμα ακόμα πονάς είναι γιατί
μοιάζεις μικρή και θυμίζεις αγάπη.
Μας περιμένει όμως ο ωκεανός σου.
Πάμε μαζί κι ας γκρεμιζόμαστε σε κάθε ηλιοβασίλεμα.

Το μόνο που ζηλεύω από τους θεούς
είναι ο τρόπος που πεθαίνουν:
αφήνουν πάντα το κοινό τους καταγοητευμένο.
.

Ich gedenke, mich aufzulösen in einen Traum

Du erinnerst mich an das, was ich nicht bin.
Die Zeit sollte ein Verbündeter werden
aber sie ist noch immer ein Feind.
Ich gedenke, mich aufzulösen in einen Traum.

Wenn du noch Schmerzen hast, dann deswegen,
weil du einem kleinen Mädchen ähnelst
und an die Liebe erinnerst.
Trotzdem erwartet uns dein Ozean.
Lass uns gemeinsam gehen
auch wenn wir in jeden Sonnenuntergang stürzen.

Das Einzige, worum ich die Götter beneide
ist die Art, in der sie sterben:
Immer lassen sie ihr Publikum verzaubert zurück.

*
Μην αναφερθώ σε νεκρούς

Και τώρα τι;
Και τώρα που δεν είναι τίποτα εδώ, τι;
Μήπως να φύγουμε κι εμείς;
Να κατηφορίσουμε προς τα πίσω;
Αφού για άλλα ξεκινήσαμε και αλλού τώρα ξαπλώνουμε
Μήπως να παραδοθούμε και να περιμένουμε θλιμμένοι;
Ή αν θέλουμε μπορούμε να τρέξουμε ζαλισμένοι
Λίγο κλάμα θα βοηθήσει
Μην αναφερθώ σε νεκρούς
Θα κρύψω μερικά κομμένα λουλούδια
κάτω από πέτρες και πίσω από τα μαλλιά σου
Αφού τώρα τι;
Τι μένει να αναμένουμε
Όντας οι μόνοι νικητές;
.

Die Toten will ich lieber nicht erwähnen

Und was jetzt?
Jetzt, wo es hier nichts mehr gibt, was nun?
Sollten vielleicht auch wir weggehen?
Sollten wir bergab zurückrollen?
Anderswohin sind wir aufgebrochen und anderswo ließen wir uns nieder.
Sollten wir uns aufgeben und traurig abwarten?
Wir können aber auch, wenn wir wollen, schwindlig sein und rennen.
Ein wenig Weinen wird helfen.
Die Toten will ich lieber nicht erwähnen.
Ich werde einige gepflückte Blumen verstecken
unter den Felsen oder in deinem Haar.
Was denn noch?
Was bleibt uns zu erwarten,
wo wir die einzigen Sieger sind?

*

Ανάμεσα στο ποτέ και το πουθενά,
αλλά μακριά από το τίποτα

Περίεργο που ποτέ δεν ήταν εδώ
όσα έχουν τώρα φύγει.

Όσα αναζητούμε δεν είναι παρά μια κραυγή
πληγής
που με ηδονή ξύνουμε.

Προκύπτουμε από ό, τι προκύπτει από εμάς
το αίτιο ταυτίζεται με το αιτιατό.

Θέλω να φύγω στην έρημο
μήπως διώξω την έρημο μέσα μου.

Μερικές φορές λέω να πεθάνω
μα θέλει πολύ κόπο
κι έτσι επ΄αόριστον το αναβάλλω.

Συναντώ συνέχεια ανισόρροπους
που προτιμούν τη ζωή απ΄το θάνατο.
Λέγονται ερωτευμένοι.
.

Zwischen Nie und Nirgendwo
aber weit weg vom Nichts

Seltsam, dass niemals hier war,
was jetzt verschwunden ist.

Wonach wir uns sehnen, ist nichts anderes als ein Schreien
einer Wunde
an der wir mit Lust kratzen.

Wir gehen hervor aus dem, was aus uns hervor geht,
die Ursache ist identisch mit dem Verursachten.

Ich möchte in die Wüste fliehen,
vielleicht vertreibe ich so die Wüste in mir.

Manchmal denke ich daran zu sterben,
aber das macht viel Mühe,
so verschiebe ich es auf unbestimmte Zeit.

Ständig treffe ich auf bekloppte Menschen,
die das Leben dem Tod vorziehen.
Die nennen sich Verliebte.

*

Δεν θα υπάρξει απώλεια

Ο κόσμος δεν θυσιάζει
Ούτε θυσιάζεται εύκολα πια

Η τύχη μάλλον περισσότερο μας αγνοεί
Μη μιλάς για σκιές
Το φως ενοχλεί περισσότερο

Το να ανατινάζεις τον κόσμο
Είναι πιο δημιουργικό από το να τον υπομένεις
Επιδίωξε τη σφαίρα τους
Οι ήδη νεκροί δεν ξαναπεθαίνουν
Ελευθερώνονται

Τα παραλήρημα δηλώνει όραμα
Κι η προσευχή αποτελεί κατάλυση της ηθικής

Δεν θα υπάρξει απώλεια
Η άνοιξη παραμένει άνοιξη

Μα στο τέλος οφείλουμε
Πάντα μια συγνώμη.
.

Es wird keinen Verlust geben

Die Welt opfert nicht
und wird nicht mehr leicht geopfert.

Das Glück ignoriert uns wahrscheinlich noch mehr.

Erzähl nicht von Schatten.
Das Licht stört mehr.

Die Welt in die Luft zu sprengen
ist viel kreativer als sie zu ertragen.
Versuche, die Kugel zu finden.
Die schon tot sind,
können nicht noch einmal sterben,
sie werden erlöst.

Delirium heißt Vision,
und das Gebet stellt die Aufhebung der Moral dar.

Es wird keinen Verlust geben.
Der Frühling bleibt Frühling.

Aber am Ende sind wir
immer eine Abbitte schuldig.

*

Ο κόσμος είναι ένα αρκετά μικρό μέρος

Το ποίημα είναι χορός

Κλειδώνοντας τη γλώσσα
Χορεύει μέσα σε εύφορη λύπη

Ο κόσμος είναι ένα αρκετά μικρό μέρος

Μη σκέφτεσαι το μέλλον
Δεν θα αργήσει

Χανόμαστε
Δεν πειράζει
Βρίσκονται άλλοι

.

Die Welt ist ein ziemlich kleiner Ort

Das Gedicht ist ein Tanz

Man schließt die Zunge ein
dann tanzt es inmitten von fruchtbarem Kummer

Die Welt ist ein ziemlich kleiner Ort

Denk nicht an die Zukunft
sie wird nicht lang auf sich warten lassen

Wir gehen zugrunde
das macht nichts
Es gibt noch andere

*

Το χάος μέσα μας

Το Εγώ και το Αυτό τελικώς ταυτίζονται
προκαλώντας το χάος μέσα μας.

Όλα είναι όλα
και όλοι είναι όλοι
αλλά ο καθένας μας ξεχωριστά
είναι μόνος του.

Ποιά είναι μεγαλύτερη δίψα
της ύπαρξης ή της ανυπαρξίας;

Είδα τον Θεό,
του μίλησα, τον άγγιξα
αλλά δεν ξέρω αν υπάρχει.

Η λύση βρίσκεται στη μεταφυσική.

Νιώθω κάπως άβολα με το παρόν
πρέπει να κοιτάζομαι πιο συχνά στον καθρέφτη.
.

Das Chaos in uns

Das Ich und das Es stimmen vollkommen überein
und rufen das Chaos in uns hervor.

Alles ist alles
und alle sind alle,
doch ein jeder von uns ist einsam
von ganz allein.

Welcher Durst ist größer,
der nach Existenz oder der nach Nichtexistenz?

Ich habe Gott gesehen,
ihn angesprochen, ihn berührt,
aber ich weiß nicht, ob es ihn gibt.

Die Lösung findet sich in der Metaphysik.

Irgendwie fühle ich mich mit der Gegenwart unwohl,
ich sollte öfter in den Spiegel sehen.

*

Σύντομα όλα θα καίγονται και θα φωτίζουν τα μάτια σου
Ο καθένας αναζητά έναν τρόπο
να ξαναγεννηθεί στη ζωή
κι ας κυνηγάμε φεγγάρια
κι ας χάνουμε σε κάθε στιγμή
στο σύνολο πάντα νικάμε

Όλοι εμείς εδώ λοιπόν
κλαίγοντας, ξεσπάμε σε γέλια

Το παιχνίδι θα χαθεί μόνο όταν
οι εραστές θα γοητεύονται από την ανία
μένει μονάχα να ενώσουμε τα αστέρια μας
και θα γίνουμε αστραπές

Σύντομα όλα θα καίγονται
και θα φωτίζουν τα μάτια σου

Η επόμενη επανάσταση
θα είναι επανάσταση ομορφιάς
.
Bald wird alles in Flammen stehen und Licht auf deine Augen werfen

Jeder sucht eine Weise
zurückzukehren ins Leben,
und auch wenn wir Monden nachjagen,
auch wenn wir verlieren in jeder Sekunde,
letztendlich siegen wir immer

Also brechen wir alle hier
weinend in Gelächter aus

Das Spiel ist erst dann verloren
wenn die Liebenden verzaubert werden
von der Langeweile
uns bleibt nur unsere Sterne zu vereinen
und wir werden zu Blitzen

Bald wird alles in Flammen stehen
und Licht auf deine Augen werfen

Die kommende Revolution
wird eine Revolution der Schönheit sein

`

**************************************************************

Ο Νίκος Ερηνάκης (Αθήνα, 1988) είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας των Πανεπιστημίων του Λονδίνου και της Οξφόρδης έχοντας σπουδάσει οικονομικά , φιλοσοφία και συγκριτική λογοτεχνία, και φιλοσοφία των κοινωνικών επιστημών. Έχει κατά διαστήματα διδάξει πολιτική φιλοσοφία, ηθική και αισθητική στην Αγγλία, και είναι διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο. Έχουν εκδοθεί δύο βιβλία ποίησής του και δύο βιβλία επιλογής ποιημάτων του Γκέοργκ Τρακλ και του Πάουλ Τσέλαν σε δική του μετάφραση. Κείμενα και ποιήματά του έχουν δημοσιευθεί σε διάφορα έντυπα και ηλεκτρονικά περιοδικά, έχουν συμπεριληφθεί σε ελληνικές και ξενόγλωσσες ανθολογίες.
.

Nikos Erinakis, geb. 1988 in Athen, wurde nach dem Studium der Wirtschaftswissenschaften, Philosophie, Komparatistik und Sozialwissenschaften an den Universitäten London und Oxford promoviert. Er übte verschiedene Lehrtätigkeiten in politischer Philosophie, Ethik und Ästhetik in Großbritannien aus und ist Dozent an der Offenen Universität Athen. Bislang sind zwei Gedichtbände von ihm erschienen und zwei Bände mit ausgewählten Gedichten Georg Trakls und Paul Celans in seiner Übersetzung. Texte von ihm sind in verschiedenen gedruckten und digitalen Magazinen erschienen und in griechische und fremdsprachige Anthologien aufgenommen worden.









Νίκος Ερηνάκης, Ποιήματα / Nikos Erinakis, Gedichte (μτφρ. Γιώργος Καρτάκης & Dirk Uwe Hansen )
http://www.poiein.gr/archives/39117/index.html#more-39117