Όταν ο ποιμένας των νεκρών χτυπήσει με τη ράβδο του,
Ν’ αφιερώστε στο καλοκαίρι το διάσπαρτο χρώμα μου.
Με τις γροθιές μου υπερκύανες ξιπάστε κανά παιδί.
Και διαθέστε του τον φανό και τα δεμάτια απ’ τα στάχυα μου.
Ν’ αφιερώστε στο καλοκαίρι το διάσπαρτο χρώμα μου.
Με τις γροθιές μου υπερκύανες ξιπάστε κανά παιδί.
Και διαθέστε του τον φανό και τα δεμάτια απ’ τα στάχυα μου.
Κρήνη τρέμουσα στο στενό μονοπάτι σου,
Σκόρπα εσύ τα πλούτη μου στα διψασμένα χωράφια.
Απ’ την υγρή τη φτέρη ώσμε την πυρετική μιμόζα,
Ανάμεσα στο γέρικο απόν και στο νεοφερμένο,
Της αγάπης η κίνηση, ταπεινά-ταπεινά, θα σου πει:
«Εκτός από εδώ, που είναι πουθενά, η ντροπή είναι παντού».
Σκόρπα εσύ τα πλούτη μου στα διψασμένα χωράφια.
Απ’ την υγρή τη φτέρη ώσμε την πυρετική μιμόζα,
Ανάμεσα στο γέρικο απόν και στο νεοφερμένο,
Της αγάπης η κίνηση, ταπεινά-ταπεινά, θα σου πει:
«Εκτός από εδώ, που είναι πουθενά, η ντροπή είναι παντού».
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου