“Ανάρτηση καλοκαιριού”

Αρτύθηκαν τα μάτια κομμένο δρόμο
κι έμπασαν το βοριά μες στην καρδιά
να κάμει ένα ρεύμα στο κοίλωμα των εικόνων σου
στη σκόνη να ξυπνήσει
τραβώντας από τους αστραγάλους τους αγγέλους
γιατί στην όραση δαγκώνει ετούτη η αιματογραφία
άρρωστο στόμα πίνεις μικρούς πίδακες αγιοκλήματα
τα εκείνα
βαδίζω στην επόμενη ευχή μου
καθώς η νύχτα με καταποθεί
το ακούω στην αναντίρρητη των σπλάχνων
ευσπλαχνία
διψώ φωνάζουνε σε έναν αναύγουστο καιρό
παρουσιάζοντας στον ουρανό την έρημο
κι ένα βοτάνι με τις σιδεριές του ήλιου στα πόδια του
καταμεσήμερο νοημάτων
υπερπηδώ τα τοιχία των αλόγων
σε μεγεθύνω κι όλα τα βλέπω στο παρακάτω που
λείπει
κι είναι που με νοσηλεύεις στην πρώτη θάλασσα
όλα να τα πω βυθό βυθό
τους κήπους το εύγευστο σώμα
τα άντρα τις πλαγιές των Καβείρων τις ψαλμωδίες
δόξα σοι η κατηφόρα βροχή
πυκνή η βλάστηση των λέξεων
η πομπή των μυρμηγκιών
η επίσκεψη φυκιών ανάδυση καλοκαίρι
κρυώνω του κενού πλήρης αναγνώστης
κι όσο επιστρέφοντας
με τις κορδέλες τα μηνύματα μακρύνεσαι
έλεος αγκίστρι με ανασύρεις κλεισμένο σε δέλτα
ποταμού
προσανατολισμός θαυμάτων
το ασπρόρουχο πουλί με τη γούσια άδεια
διάττον ράμφος και υπογράφει
την ευκαρπία ανάμεσα γλυκών και αλμυρών υδάτων
εκεί που κοιμάται η αγάπη στο παχνί των ψαριών
ώσπου να αρθεί η πυγμή στιγμή
της άρνησης
να πεις
σε τόπο αγεωμέτρητο
δεν ξεφορτώνουν υλικά τα ρυμουλκά των μελισσών
κι εμείς
γυρίσαμε πλευρό σ’ αυτά τα όνειρα