ΣΟΥΣΑΝΑ ΒΟΜΒΑΛ

Ψηλή το σούρουπο, υπεροπτική και ευλογημένη,
τον άμωμο διασχίζει κήπο και στο φως προβάλλει
το ακριβές της αμετάκλητης και αμιγούς στιγμής
που μας δωρίζει ο κήπος τούτος και η ψηλή και αμίλητη
δική της όψη. Τη βλέπω εδώ και τώρα,
τη βλέπω όμως και σ’ έν’ αρχαίο
λυκόφωτο στην Ουρ, την πόλη των Χαλδαίων,
είτε κατεβαίνοντας τ’ αργόσυρτα σκαλάκια
κάποιου ναού, που έχει γίνει σκόνη κι εσκορπίστη
στον πλανήτη, μα που ξανάγινε και πέτρα
μαζί και μεγαλείο και ύβρις,
είτε αποκρυπτογραφώντας τη μαγική αλφάβητο
των αστεριών σε μήκη και σε πλάτη άλλα αλλού
είτε μυρίζοντας κάποιο ρόδο στην Αγγλία.
Είναι όπου υπάρχει μουσική, είναι στο γλυκό απαλό
γαλάζιο, στον ελληνικό δακτυλικό εξάμετρο,
στις μοναξιές μας που όλο την αναζητούν,
στον καθρέφτη των νερών του κεφαλόβρυσου,
στο μάρμαρο του χρόνου, σε μια σπάθη,
στη γαλήνη μιας ταράτσας
που βάζει χωριστά κηπάρια και ηλιοβασιλέματα.

Και πίσω από τους μύθους και τα προσωπεία –
Η ψυχή, που είναι μόνη, ολομόναχη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.