Τα μεσάνυχτα που τα ρολόγια σπαταλούν
τον χρόνο,
εγώ πιο πέρα απ’ τους ερέτες θα πάω του Οδυσσέα:
στου ονείρου την επικράτεια, την απρόσιτη
για την ανθρώπινη μνήμη.
Λείψανα από τούτη τη βυθισμένη επικράτεια ανασύρω
που αδυνατώ να καταλάβω:
χλόες απλής βοτανικής,
πάσης φύσεως ζώα,
διαλόγους με τους πεθαμένους,
πρόσωπα που είναι στην πραγματικότητα προσωπεία,
λέξεις από γλώσσες πανάρχαιες
και ενίοτε κάποιον τρόμο ασύγκριτο
με τις καθ’ ημέραν μέριμνές μας, τα ντράβαλα.
Εκεί εγώ θα είμαι όλοι ή κανένας. Θα είμαι ο άλλος
που είμαι χωρίς να το γνωρίζω, αυτός που έχει δει
εκείνο το άλλο όνειρο, τον ξύπνο μου. Και τον αποτιμά –
χαμογελώντας, παραιτημένος.
http://alonakitispoiisis.blogspot.com/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου