Η ΨΥΧΗ

Βραδιά βελούδο πέφτει γλυκιά βροχή στον κήπο.

Σκοτάδι κατεβαίνει στους μεγάλους δρόμους.
Τρεμοπαίζει ο λύχνος μας, δεν τον τραβάει τίποτα

στο φως· χαμηλώνει, πά’ να σβήσει εντός μας.
Κυματίζει η φλογίτσα του, καλεί
εσπευσμένως και εις μάτην την προ πολλού χαμένη ψυχή,

την τόσο αδύναμη, εύθραυστη και λυγερή
σα σκύβει να ικετέψει κάποιον Κύριο
και η λύτρωσή της φεύγει, χάνετ’ η σωτηρία της…
του σεληνόφωτος διαφάνεια με νέφη απαλά – το σάβανό της.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.