Το νυφικό της Μαρίας

Θα έρθει μια επίσημη Κυριακή
που θα είναι όλα φιλικά μες στο σπίτι.
Ο καθρέφτης θα αντανακλά το πρόσωπό σου,
η γάτα θα χουζουρεύει δίπλα στο τζάκι,
ο σκύλος θα πατά αφηρημένος τα πλήκτρα στο πιάνο.
Η Μαρία με το γιορτινό χαμόγελο
θα τεντώνει και θα διπλώνει
τα σεντόνια που κοιμήθηκες.
Τ' άρωμα τους θα διαπερνάει τους τοίχους.
Όμορφα θα χυλώνει η σούπα στο τσουκάλι.
Στρώσε το καλό τραπεζομάντηλο.
Εκείνο με τα γεωμετρικά κεντίδια.
Η Μαρία δεν χρειάζεται προικιό,
έχει δυο μάτια γαλανά σαν τους ωκεανούς
που μέσα τους ναυάγησαν τα τρία ποντοπόρα με τους όνυχες.

Θα έρθει μια μέρα καλοσυνάτη
που βιαστικά θα φοράς το σακάκι.
Στις τσέπες σου άδεια η χρυσή ταμπακιέρα.
Η στάχτη στο τασάκι θα βαραίνει το βλέμμα σου.
Γκρίζα θα βάφεται η οροφή,
γκρίζα κι η επιτοίχια κόρη.
Ο παπαγάλος θα ανοιγοκλείνει το ράμφος του
σαν να θέλει κάτι να σου πει εμπιστευτικά:
Μιαν αλήθεια, μιαν πτυχή από έναν έρωτα αφανέρωτο,
ένα τραγούδι που στοιχειώνει γεφύρια.
Πάντα ένα τραγούδι κι' ένας έρωτας θα σε καλούν
κι οι γέφυρες θα σε βγάζουν στη βραχώδη κοίτη.
Όμορφο, βιαστικό και μ' αμφίβολα τα μάτια...
Πού πας χωρίς μια θύμηση;
Ποιες συμπιέζεις διαδρομές μες στο χάρτη του νου;

Θα έρθει ένας καιρός φιλικός
που τα θαύματα ορατά θα είναι.
Αθόρυβα θα ανοίγει η πόρτα μες στο σπίτι.
Απρόσκλητος να μπει ο αντάρτης βοριάς
με το τσόχινο καπέλο στο χέρι,
όμηρο, να πάρει τη μοναξιά μας.
Σαν πατέρας ,
να σταυρώσει ξυστά το καρβέλι μας,
κάθετα να ματώσει το μέτωπο της απουσίας.
Πηχάκια να ξεπροβάλλουν στις ρωγμές της κάμαρας.
Εκεί να σταθείς.
Εκεί να στοιβάξεις τα χειρόγραφα.
Ζωή να πάρουν οι γραφές.
Ζωή να γενείς.
Σαν ένα μεγάλο φανταχτερό πουλί
να γυρνάς μες στα δώματα.
Της μικρής Μαρίας το νυφικό πέπλο να γεμίζεις
άστρα και πέρλες λαμπερές.
Μόνο στην οροφή μην πηγαίνεις.
Χάσκει βαρύς ο ουρανός από πάνω!

Από τη συλλογή "Οι λαβές των αγγέλων"