Πριν γυρίσει τούμπα ο άνεμος και γίνει θάλασσα,
και η νύχτα ένα σώμα γίνει με το πένθιμό της ρούχο,
και πριν τ’ αστέρια και η σελήνη απλώσουνε στον ουρανό
τους χυμούς των κορμιών τους·
πριν το φως, οι σκιές και τα όρη
δούνε τις ψυχές απ’ τις ακμές τους ν’ ανατέλλουν·
πριν ακόμα πλεύσει οτιδήποτε μες στον αέρα –
πολύν καιρό πριν από τις πρωταρχές,
όταν δεν είχε ακόμα γεννηθεί η ελπίδα
ούτε άγγελοι περιφέρονταν με την ακλόνητή τους λευκότητα·
όταν το νερό δεν ήταν κάν εν γνώσει του Θεού·
πιο πριν, πιο πριν, πολύ-πολύ πιο πριν,
όταν δεν είχε ακόμα λουλούδια στις στράτες
γιατί ούτε στράτες υπήρχαν ούτε λουλούδια·
όταν ο ουρανός δεν ήταν γαλανός ή τα μυρμήγκια κόκκινα,
ήμασταν ήδη εμείς: εσύ κι εγώ.
https://alonakitispoiisis.blogspot.com/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου