ΜΥΚΗΝΕΣ

Στων Μυκηνών τον δρόμο με τους ευκάλυπτους
βρίσκεις γιδοτύρι και ρετσίνα
στην ταβέρνα «Η Ωραία Ελένη του Μενελάου»
και σου αποσπάται η σκέψη απ’ των Ατρειδών
το αίμα. Τ’ ανάκτορά σου, Αγαμέμνονα,
είναι άντρο ληστών στον λόφο Σάρα
μες στα κοτρώνια και στις πέτρες
με ρίζες βγαλμένες σε γκρεμίλες πάνω από φαράγγια
που λοξοδρομούνε. Οι ποιητές μιλούν πολύ
για σένα, για τον σχεδιασμό του εγκλήματος
μέσα στο σπίτι σου, τον και οίκο της κρίσεως,
για την πένθιμη μανία της Ηλέκτρας
που δέκα χρόνια έθρεφε με του φύλου της
το μάτι τον αδελφό της μακριά
απ’ τη μητροκρονία, μιλούν η διαβολική
λογική της βασιλίσσης, ο νους, το προδομένο φάσγανο.
Και μόνο εσύ, Ορέστη, έχεις
χαθεί, η όψη σου αφανίστηκε
δίχως προσωπείο χρυσό. Στους Λέοντες της πύλης,
στα σκέλεθρα της σκηνικής αρμονίας
που ξεπλάκωσαν απ’ τα λιθάρια οι φιλόλογοι,
στέλνω τον ελληνοσικελικό χαιρετισμό μου.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.