Δημήτρης Τρωαδίτης, Στιγμιαίες ανάσες (Μικρά ποιήματα σε εξέλιξη)
Posted by Το κόσκινο on January 4, 2019
Ι
αυτός που μας ελέγχει
τρεκλίζει
από προκλητική μέθη
II
τα φώτα μιας μεγάλης πόλης
υποδέχονται το φεγγάρι
που μόλις ξεμύτισε
III
κάποιοι
κοινωνικά ατημέλητοι
καμώνονται τους ευγενείς
IV
η σκόνη μας ακολουθά
από το ένα μέρος
στο άλλο
V
κι εκείνος εκεί πέρα
κοιτάει επίμονα
προς τη μεριά μου
VI
τα υπουργεία της κανονικότητας
βρίθουν
σκουπιδιών
VII
το ψέμμα βασιλεύει
οι συνταξιδιώτες μου
ανασαίνουν βαριά
VIII
ένας σκάβει τον τάφο του
κι επτά άλλοι
παρακολουθούν αδιάφοροι
IX
μας ήρθε μια ανάπηρη
λιακάδα μετά από
μια όξινη βροχή
X
στον επαρχιακό σταθμό
ένας μόνος του
μοιρολογούσε
XI
ψηλαφώντας σε πυκνή
ομίχλη
να βρεις το τίποτα
XII
ένας τυφλός περιηγητής
θαμπώνεται
από τα απαστράπτοντα τοπία
XIII
σε πιάνει ίκτερος
στις χιονισμένες
βουνοκορφές
XIV
σε πλημμυρισμένα χωράφια
οδηγάς ποδήλατο
φορώντας βατραχοπέδιλα
XV
η βροχή συνεχίζεται
και τα μάτια μου
ξεραίνονται
XVI
τα γέρικα
ρυτιδιασμένα πρόσωπα
φεγγοβολούν
XVII
η λιακάδα επέστρεψε
κι η ψυχή μου κυλά
στη φωτοχυσία
XVIII
τα νοτισμένα μαξιλάρια
της πάχνης
περιμένουν τη δύση
XIX
ένα ποταμίσιο μονοπάτι
η μόνη διέξοδος
προς την ανατολή
XX
η φύση ολόγυρα
σηκώνει
έναν υπνάκο
XXI
κάποιοι ήχοι
μπερδεύουν
την προέλευσή μου
XXII
σε μια γκρίζα αυγή
τα όνειρα
δεν έχουν καμία θέση
XXIII
στην πρωινή ομήγυρη
τα μυρμήγκια έχουν ήδη
πιάσει δουλειά
XXIV
είναι κάτι σπίτια
με τα παραθυρόφυλλα
πάντα ανοιχτά
https://tokoskino.me/page/1/?blogsub=spammed
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου