ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ

Άσε τους άλλους να καυχώνται για τις σελίδες που έχουν γράψει·
εγώ υπερηφανεύομαι για όσες έχω διαβασμένες.
Δεν υπήρξα φιλόλογος,
και δεν έχω εντρυφήσει στις εγκλίσεις, στις διαθέσεις
ή στα πάθη των φωνηέντων και συμφώνων,
τα τόσο δύσκολα στο να τα μάθεις:
στη μετάπτωση του δέλτα σε ταυ
ή στην ισοσθένεια του γάμμα και του κάππα – μπορεί, ναι,
αλλά σε όλη μου τη ζωή αφέθηκα
ψυχή τε και σώματι στης γλώσσας το πάθος.
Οι νύχτες μου είναι γεμάτες από Βιργίλιο·
έχοντας μάθει και έχοντας ξεχάσει τα Λατινικά
μου έχει μείνει κάτι κέρδος, γιατί η λήθη
είναι μία από τις μορφές της μνήμης,
το ασαφές, το θολό της υπόγειο,
η άλλη όψη, η μυστική, του νομίσματος.
Όταν έσβηναν στα μάτια μου
οι μάταιες αγαπημένες μορφές,
τα πρόσωπα και η σελίδα, αμέσως
δινόμουν στη μελέτη της σιδερένιας γλώσσας
που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μου
για να τραγουδάνε σπαθιά και μοναξιές·
και τώρα, έπειτα από επτά αιώνες,
από την Εσχάτη Θούλη, έρχεται, ιδού,
σ’ εμένα η φωνή σου εδώ, ω Σνόρρι Στούρλουσον.
Ο νέος, μπρος απ’ το βιβλίο, εφαρμόζει επιστήμη αυστηρή
και ζητά να φτάσει σε γνώση επίσης αυστηρή·
στην ηλικία μου κάθε τέτοιο ξεκίνημα
είναι περιπέτεια που χύνεται στη νύχτα.
Δεν θα καταφέρω να ολοκληρώσω την αποκρυπτογράφηση
των αρχαίων γλωσσών του Βορρά,
ούτε θα χώσω τ’ ανήσυχα χέρια μου στο χρυσάφι του Σίγκουρντ·
η αποστολή που αναλαμβάνω είναι τεράστια
και θα με συνοδεύει ίσαμε το τέλος, όντας
όχι λιγότερο μυστηριώδης από το σύμπαν,
και μοιάζοντας μ’ εμένα, τον εντελώς αρχάριο.



https://alonakitispoiisis.blogspot.com/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.