Το μελάνι σκιαγραφούσε
τον χορό των δαχτυλιδιών
στα στρόγγυλα γράμματα
κι οι γωνίες παραφυλούσαν
τον τόνο της μουσικής
Ετρεχε το μολύβι να προλάβει
σαν αλλος μαραθωνοδρόμος
που γιορταζε τα πατίνια του στο χαρτί
μια σελίδα ..μπα οχι αυτο
τσαλάκωμα ..πεταμα
ξανά απο την αρχή
Θέλω να σου πω..
πίσω παλι η μύτη της γραφής
με βηματα βαλς μια εδω μια εκει
θαρρεις και ήθελε να κερδίσει χρόνο
μεχρι την επόμενη κινηση
Σκυτάλη στα δάχτυλα
προχωράτε
δυο χιλιοστα απ το πέλαγο
μισό μίλι απ την στερια
Ανοιξε η αμπάρα των λέξεων
ποια θα περασει πρώτη
το ταξιδι γλυκό σαν νεράντζι
να σπάει το φτερό της γλώσσας
Στροβιλίζει η ανέμη
τα κουδουνίσματα φτάσαν
στην άκρη του λαιμού
κι η ανασα κομμενη απ τη λαχταρα
Περνά το κυμα σβήνει κι άλλο
γελά ενα κοραλι του βυθού
κι απλωνει τα κλαδιά του
να ρίξει χρώματα
Κοιτάζω ..γελώ
τρυφερά κρατώ στο στόμα
το κόκκινο φύλλο
Πόσος δρόμος
για ένα τόσο δα .. μου λείπεις !
https://lenagalaxias.blogspot.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου