ΕΚΕΙΝΟΣ

Ω μέρες αφιερωμένες στο ανώφελο
μι’ απόπειρα να ξεχαστεί η βιογραφία κάποιου
ποιητή ελάσσονος στο νότιο ημισφαίριο,
που τού ’δωσαν το ριζικό και τ’ άστρα
σώμα να έχει, που όμως δεν θα αφήσει γιό,
και την τυφλότητα, που είναι ειρκτή και σκότος,
και τα γεράματα, το χάραμα ετούτο του θανάτου,
και τη φήμη, που κανείς δεν την αξίζει,
και τη συνήθεια ενδεκασύλλαβους να πλέκει,
και έρωτα παμπάλαιο για τις εγκυκλοπαίδειες
και για τους τέλειους καλλιγραφημένους χάρτες
και το λεπτότατο σεντέφι και μία νοσταλγία
ανίατη για τα λατινικά μαζί με θύμησες
αποσπασματικές του Εδιμβούργου, της Γενεύης,
τη λησμονιά ημερομηνιών και ονομάτων
και τις λατρείες της Ανατολής, που οι λαοί
οι ανατολικοί καθόλου πια δεν συμμερίζονται,
και εσπερινούς παλλόμενης ελπίδας
και την κατάχρηση της ετυμολογίας
μα και το σίδερο από συλλαβισμούς σαξονικούς
και τη σελήνη, που ολοένα μας εκπλήσσει,
και τούτο το κακό το χούι, το Μπουένος Άιρες,
των σταφυλιών και του νερού τη γεύση,
αλλά και του κακάου, γλυκάδα μεξικάνικη,
και κάτι κέρματα, και μία κλεψαμμία
το χρόνο να μετράει έτσι όπως λιγοστεύει
και που κάποιο βράδυ, ίδιο με όλα τ’ άλλα,
σε αυτούς εδώ τους στίχους παρατιέται.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.