Λαλίστεροι οι καθρέφτες δεν θωρούν στην άκρη,
ούτε είναι πιο κρυφή η αυγή η περιπετειώδης·
στο σεληνόφως είσαι πάνθηρας σκιώδης
που ως σύμβολο μας ξεμακραίνει από τα μάκρη.
Ματαίως ψάχνουμε πώς ο μηχανισμός σου
με θεϊκά διατάγματα θα λειτουργήσει·
πιο πέρα κι απ’ τον Γάγγη ποταμό ή απ’ τη Δύση
η μοναξιά σου – και είναι μυστικό δικό σου.
Μα καταδέχεται, ναι, η ράχη σου να πάει
στο αιφνίδιο χάδι του χεριού μου. Και μου αφήνεις
–στη λήθη μέσα όπου αιώνες και αιώνες σβήνεις–
αυτό το χέρι μου δειλά να σ’ αγαπάει.
Σε χρόνον άλλο ζεις. Σαν ηγεμών του απείρου
διοικείς τον χώρο τον περίκλειστο του ονείρου.
http://alonakitispoiisis.blogspot.com/
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου