Η καμπύλη των ματιών σου κάνει το γύρο της καρδιάς μου,
Ένας κύκλος χορού και γλύκας ,
Φωτοστέφανο του χρόνου, λίκνο ασφαλές της νύχτας,
Κι αν δεν γνωρίζω πια όλα όσα έχω ζήσει
Είναι επειδή τα μάτια σου δεν μ’ έχουν πάντοτε θωρήσει.
Φύλλα της μέρας και πάχνης αφρός,
Μυρωμένα χαμόγελα, του ανέμου καλαμιές,
Φτερούγες που σκεπάζουν τον κόσμο με φως
Καράβια φορτωμένα με θάλασσα και ουρανό,
Θορύβων κυνηγοί και χρωμάτων πηγές,
Αρώματα βγαλμένα από χαραυγής εκκολαπτήριο
Που κείτεται αιωνίως πάνω στων αστεριών την καλαμιά,
Όπως η ημέρα από την αθωότητα εξαρτάται
Όλη η πλάση από τα αγνά σου μάτια εξαρτάται ,
Κι όλο το αίμα μου μέσα στο βλέμμα τους κυλά
(Capitale de la douleur, (1926)
Μτφρ: Ιωάννα Αβραμίδου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου