(Ήμασταν εκατομύρια Ήμασταν αιωνόβια δέντρα ήμασταν βλαστάρια ήμασταν σπόροι.)

Ήμασταν εκατομύρια
Ήμασταν αιωνόβια δέντρα
ήμασταν βλαστάρια
ήμασταν σπόροι.

Από της Άγκυρας το κράνος
ήρθαν την αυγή
μας ξερίζωσαν
μας έσυραν μακριά
πολύ μακριά

Στο δρόμο που πηγαίναμε
πολλά αιωνόβια δέντρα ξεράθηκαν
πέθαναν πολλά βλαστάρια απ’ το κρύο
πολλοί σπόροι ποδοπατήθηκαν
χάθηκαν, ξεχάστηκαν .

Λιγνέψαμε
σαν καλοκαιρινό ποτάμι
λιγοστέψαμε
σαν φθινοπωρινά πουλιά
απομείναμε λίγες μοναχά χιλιάδες

Μα είχαμε σπόρους
που τους έφερε πίσω ο άνεμος
κι έφτασαν πάλι στα διψασμένα βουνά

κρύφτηκαν στις σχισμές των βράχων
με την πρώτη βροχή
με τη δεύτερη βροχή
με την τρίτη βροχή
μεγάλωσαν ξανά
Τώρα γίναμε πάλι δάσος
είμαστε μιλιούνια
είμαστε σπόροι

φυτά
και αιωνόβια δέντρα
πέθανε το γέρικο κράνος!
Και τώρα εσύ το καινούργιο κράνος
γιατί έβαλες την κόψη της λόγχης
κάτω απ’ το πηγούνι σου;
Νομίζεις πως θα μας ξεκάνεις;

Όμως εγώ το ξέρω
όπως και συ το ξέρεις
όσο υπάρχει έστω κι ένας σπόρος μοναχά
για τη βροχή και για τον άνεμο
το δάσος δεν θα τελειώσει ποτέ.

20.Σεπτεμβρίου.1987, Στοκχόλμη

Ο Σέρκο Μπέκας είναι από τους πιο διάσημους Κούρδους ποιητές. Γεννήθηκε το 1940 στη Σουλεϊμανίγια του Νότιου Κουρδιστάν (Ιράκ).