Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 11 Οκτωβρίου 2019

Αιωνιότητα,

Αιωνιότητα,
επιθυμώ την ανακωχή για να αγαπήσω.
Γεννήθηκα στον πόλεμο και ίσως,
να έχω ήδη σκοτωθεί.
Στην εφηβεία μου με άρπαξε ο πόλεμος,
η νεότητά μου στηρίχτηκε σε μάχες
και σε μια ιστορία αγάπης.
Όλη μου η ζωή είναι από αληθινά πυρά,
πυρομαχικά παρμένα από το αίμα μου.
Στο ρυθμό της τρελής μου καρδιάς,
περιφέρομαι άσκοπα ανάμεσα στο καταφύγιο
και την πρώτη γραμμή του πυρός...
Όταν το μέτωπο της καρδιάς υποχωρεί,
το μέτωπο της πατρίδας αντηχεί εκρήξεις.
Αγαπητή μου αιωνιότητα,
δεν έχω το δικαίωμα να ζητήσω μια σύντομη ανακωχή
ας πούμε δέκα χρόνια,
για να βιώσω την αγάπη μου εν ειρήνη;
Γεννήθηκα με μια σφαίρα στο στόμα
βουτηγμένη στο αίμα...
Το πρώτο μου μαξιλάρι ήταν μια χειροβομβίδα,
κούκλα μου ένα Καλάσνικοφ.
Σήμερα, θα ήθελα να υψώσω λευκή σημαία
για μια εκεχειρία.
Για χάρη μου
κι άλλη μια
για χάρη της αγαπημένης μου Βηρυτού.
Μια σύντομη εκεχειρία, τόσο δα μικρή
που θα διαρκέσει όμως μια αιώνια στιγμή:
Χίλια και ένα χρόνια.
| Γάντα αλ Σαμμάν, Συρία | Προς την αιωνιότητα | Ανθολογία Σύγχρονης Αραβικής Ποίησης | μτφρ.: Πέρσα Κουμούτση | εκδόσεις ΑΩ |

Δεν υπάρχουν σχόλια: