ΤΡΕΧΩ Ή ΕΙΜΑΙ

Κυλάει στον ουρανό ο Ρήνος; Έχει σχήμα
καθολικό ο Ρήνος, έχει αρχέτυπο,
που άτρωτος από τον άλλο, τον Ρήνο του χρόνου,
διαρκεί και μένει σ’ ένα τώρα αιώνιο
όντας ρίζα του Ρήνου εκείνου, που συνεχίζει
στη Γερμανία τη ροή του, όσην ώρα εγώ
τούτον εδώ τον στίχο υπαγορεύω, γράφω;
Έτσι τον εξεικάζουν οι Πλατωνικοί· έτσι
όμως δεν τον εγκρίνει ο Γουλιέλμος του Όκαμ.
Λέει ότι ο Ρήνος (που ετυμολογείται από το ρήμα
rinan, ήτοι τρέχω) δεν είναι τίποτ’ άλλο
παρά το παρατσούκλι το αυθαίρετο που δίνουν
οι άνθρωποι στην εγκόσμια φυγή του νερού
από τους πάγους έως και τον έσχατο κόκκο άμμου.
Ίσως είναι έτσι. Ας το αποφασίσουν άλλοι.
Και θα είμαι, τάχα, εγώ απλώς εκείνη η επανάληψη
λευκών ημερών και μαύρων νυχτών
που αγάπησαν, που τραγούδησαν, που διάβασαν
και που υπέμειναν φόβους κι ελπίδες,
ή θά υπάρξει και άλλος, το μυστικό εγώ,
που για την απατηλή του εικόνα, σβησμένη σήμερα,
ρώτησα να μου πει τον ανήσυχο καθρέφτη μου;
Μπορεί απ’ την άλλη μεριά του θανάτου
να μάθω αν υπήρξα λόγος ή κάποιος.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.