Να τηγανίζεις κεφτέδες στο κουζινάκι.
Ως το ταβάνι γυμνή.
Ω! τι έξαψη, να τσιρίζει το λάδι.
Χαίρε! να λέει σε σένα τη δούλη των ατμών.
Χαίρε! να λέει ο κομισάριος της σάρκας.
Αυτός που περιμένει να σε καταπιεί ωσάν κεφτέ
αυτός ο Ιμπεράτωρ
αυτός ο Εγώ
αυτός της βουλιμίας ο μπολιάρης.
Παντού κυρτός κι αλίμενος.
Παντού υγρός.
Παντού στομάχι έτοιμο
να καταπιεί την πείνα μιας γυμνής
να καταπιεί το Σύμπαν.
Ω! ναι
Να τηγανίζεις κεφτέδες στο κουζινάκι.
Ως το ταβάνι γυμνή.
Να μαγειρεύεις το φαΐ με το γαμήσι
βαθιά στο βουβαμένο χωροχρόνο
ν’ αφήνεις τη μονάδα, εμέ,
να διεισδύω στο απειράριθμο μηδέν.
Να κολατσίζω τους κεφτέδες και τα στήθια σου
να γλείφω δάχτυλα που τρύπωσαν στο μέλι
πόδια πλοκάμια λυρισμό
να με χορτάσεις ποιήματα
να με χορτάσεις οίστρο
Αγία των κουζινικών
Αμνάδα εσύ των οργασμών
Μάρτυς μου η σχισμή και το λοφίο της
Μάρτυς μου η λέξη δαγκωνιά
Η λέξη Ελασσόνα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου