Δεν είμαι φτιαγμένος για τίποτα
και το τίποτα ακολουθώ
Σαν ένα τυφλό χτύπημα γυρίζω
ανάμεσα στους ανθρώπους
διαλέγοντας τον αδύναμο
πού σέρνει την αθωότητα σαν σκυλί
Μόλις τελειώσω με τη θυσία του
πάντα προσευχόμενος
πηγαίνω στο σταθμό Λαρίσης
μπαίνω στο πρώτο τρένο
και κάθομαι
όλοι πιστεύουν πως είμαι γιατρός
σηκώνονται
μου δίνουν το λευκό χέρι τους
και ρωτούν :
"Γιατρέ, πού είναι η θεραπεία μου;"
Δεν αποφεύγω κανέναν
κι ας έχω ράμματα για τη γούνα τους
Ανοίγω το στόμα τους
και ιδού
από το χέρι μου όστια για τον καθένα.
Γιώργος Κακουλίδης 1956 - 2021
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου