Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου 2010

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ

Κατά την πόλη
κατηφορίζει το βουνό
και το δάσος με τις περικοκλάδες φυλλωσιές του.
Παρακάτω βλοσυρή συναντιέται η πρασινάδα με την πολιτεία,
φιλιώνει με τα προάστια, όπου δέντρα και σπίτια
εναλλάσσονται,
ολοένα και πυκνώνουν οι κατοικίες
των ανθρώπων,
μονάχα στοιχηδόν αφήνουν τα δέντρα να εισχωρήσουν
προς τις πλατείες
και σαν να σχηματίζουν δεμάτια,
προτού ξαναπιάσουν να κατεβαίνουν ως την θάλασσα που με
τις τρεμάμενες λεπίδες της κόβει την ακτή,
δίχως όμως να αναχαιτίζει τα νησιά, τις θύμησες αυτές τις σκεπασμένες
με ναυαγισμένα φοινικόδεντρα,
ούτε τους αχνούς υφάλους που χρωματίζουν μ' ένα ερεβώδες βιολετί
το κύτος
θαλάσσιων διαφανειών.

JULES SUPERVIELLE

Δεν υπάρχουν σχόλια: