Ἔχω πράσινα μάτια καὶ τὸ δικαίωμα νὰ ὁρίσω
Καθὼς τὸ ἀγριόχορτο
Τὰ ἔργα τῶν πολιτειῶν καὶ τὴ μοναξιὰ
Τῶν μνημείων.
Τὸ δικαίωμα νὰ διαγράψω τὴν Ἱστορία
Καθὼς ὁ μικρότερος ἀδελφός,
Ποῦ κατέβηκε τὸ πηγάδι
Καὶ βγῆκε στὸν οὐρανό.
Τὸ δικαίωμα νὰ συλλαβίσω φύλλα κι ἀγκάθια
Καθὼς ἀειθαλὲς
Στοὺς πνεύμονες τῶν πάρκων
Καὶ στὴν ἀσυδοσία τῆς ρεματιᾶς.
Ἡ ἔπαρσή μου εἶναι τοῦ πράσινου
Κι ἔχω δικαίωμα,
Ἐπιβάλλοντας σιωπὴ στὴν ἔρημο,
Ν’ ἀφουγκραστῶ
Τὴ λαχτάρα μου νὰ ὑπάρξω, ποὺ διακλαδίζεται,
Βαθιά, ραγίζοντας
Τὴν πιὸ δυνατὴ λαχτάρα μου, νὰ ὑπάρξει
Ὁ κόσμος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου