Πίσω ἀπὸ ἁπλᾶ πράγματα κρύβομαι γιὰ νὰ μὲ βρεῖτε.
ἂν δὲ μὲ βρεῖτε, θὰ βρεῖτε τὰ πράγματα,
θ’ ἀγγίξετε ἐκεῖνα ποὺ ἄγγιξε τὸ χέρι μου,
θὰ σμίξουν τὰ χνάρια τῶν χεριῶν μας.
Τὸ αὐγουστιάτικο φεγγάρι γυαλίζει στὴν κουζίνα
σὰ γανωμένο τεντζέρι (γι’ αὐτὸ ποὺ σᾶς λέω γίνεται ἔτσι)
φωτίζει τ’ ἄδειο σπίτι καὶ τὴ γονατισμένη σιωπή του σπιτιοῦ –
πάντα ἡ σιωπὴ μένει γονατισμένη.
Ἡ κάθε λέξη εἶναι μιὰ ἔξοδος
γιὰ μιὰ συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
καὶ τότε εἶναι μιὰ λέξη ἀληθινή, σὰν ἐπιμένει στὴ συνάντηση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου