Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

ΡΟΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΜΕΝΗΣ- ΑΛΚΥΟΝΗ

Δυνατή ώς τη θάλασσα με χίμαιρες θερμές του αέρα

ήτανε σα νερά στο πρόσωπο τα μαλλιά της

εγώ την έβλεπα ονειρεμένη στους αγρούς

με του φυτού τ’ ανάστημα ο μόνος.

Αλκυόνη φέγγεις τα όνειρα και χύνονται κρουστοί καρποί στο σπίτι

μιαν ώραν οπού χαράκωνες το λάμπρος μέσ’ στις σιωπές

η νοσταλγία σ’ άγγιξε βραδάκι.

Άκου, κράζει ο κόρακας ερημικά πετώντας

πηγαίνει με τον άνεμο φτεροσταματημένος: Ο καιρός θ’ αλλάξει.

Μα εσύ πέρα στην καλοσύνη αλιεύεις τ’ άστρα

κι αστράφτει το χρυσάφι έξω από κινδύνους.

Αλκυόνη έν’ άγγελμα σιμώνει μέσ’ στην ταραχή του άνθους

εγώ ο δακρύπλουτος

πίνω καφέ σύντροφο στο μυθικό γαλάζιο

σύγκορμα δευτερόλεπτα περνούν απ’ τη γεύση μου.

Φως υπεράνω έρχεται και χύνει την αγάπη

καθώς ο δρόμος είναι γυριστός – της μοναξιάς τυλιγάδι.

Κατόπιν από μια ωραία γυναίκα τι να υπάρχει; Μονάχα ο τάφος.

Κι ο έρωτας ενώνει τα κορμιά

με την υγρή του σύνδεση για πάντα

σε μια στιγμή

που ο φθόνος του καιρού την ξαναπαίρνει.

Έφυγαν οι μέρες έχω την ωραία μνήμη.

Δεν υπάρχουν σχόλια: