Αποχαιρετισμός
Ανάμεσα σε μένα και την αγάπη μου πρέπει να υψωθούν
τριακόσιες νύχτες σαν τριακόσιοι τοίχοι
και η θάλασσα θα είναι μια μαγεία ανάμεσα μας
Δε θα υπάρχουν παρά μόνο αναμνήσεις.
Μόνο απογεύματα που θ'αγγίζουν τη λύπη
νύχτες με την ελπίδα να σε δω,
ύπαιθροι στο δρόμο μου, η σιγουριά
ότι είμαι ζωντανός και χαμένος...
Οριστικά, όπως ένα μάρμαρο
θα θλίβει η απουσία σου όλα τα απογεύματα.
-----------------------------------------------------------
Despedida
Entre mi amor y yo han de levantarse
trescientas noches como trescientas paredes
y el mar será una magia entre nosotros.
No habrá sino recuerdos.
Oh tardes merecidas por la pena,
noches esperanzadas de mirarte,
campos de mi camino, firmamento
que estoy viendo y perdiendo...
Definitiva como un mármol
entristecerá tu ausencia otras tardes.
2 σχόλια:
Όταν έρχεται μία Αγάπη που ξαπλώνει στην Ποίηση,
αλήθεια, αναρωτιέμαι...
φεύγει ποτέ?..
Πόσο εύκολα μπορεί να αποχαιρετήσει την πατρίδα της?....
το Ποίημα...
Ετσι όπως αυθόρμητα γράφεται το Ποίημα?..
και οι Ρίζες των Ψυχών που κρύβονται στο Εδαφος της Σκέψης?..
τότε?..
μπορεί το μάρμαρο να αποτελεσει τη διαχωριστική μεμβράνη ΖΩΗΣ και ΠΟΙΗΣΗΣ στο πεδίο του ΕΡΩΤΑ?....
παλι αναρωτιέμαι, Στρατή...
Πολλά φιλιά μαγικής Νύχτας....
ΚΑΚΙΑ
γράφεις ποιήματα πάνω στα ποιήματα..
Πολύ μεγάλο ταλέντο!
Το ζηλεύω αλήθεια!
Τα φιλιά μου!
Δημοσίευση σχολίου