Μ'ΑΡΕΣΕΙ μές στη νύχτα να σε νιώθω κοντά μου

Μ'ΑΡΕΣΕΙ μές στη νύχτα να σε νιώθω κοντά μου,
αθώρητη στον ύπνο σου,σοβαρή κι ερεβένια,
ενώ εγώ τις σκοτούρες μου ξεμπλέκω
σαν να'ταν τάχα δίχτυα μπερδεμένα.

Απούσα,μέσα στα όνειρα ταξιδεύει η καρδιά σου,
μα το εγκαταλειμμένο κορμί σου ανασαλεύει
στα τυφλά ανζητώντας με,τον ύπνο αξαίνοντάς μου,
σαν το φυντάνι που διπλό γίνεται μές στον ίσκιο.

Ορθή,θά'σαι άλλη που αύριο θα ζήσει,
όμως απ'τα χαμένα μέτωπα μές στη νύχτα,
απ'το ζώ και δε ζώ πού βρισκόμαστε,κάτι

μένει που μές στης ζωής το φώς μας πλησιάζει
λές κι έχει με φωτιά η σφραγίδα του ίσκιου
τα κρυφά πλάσματά του σημαδέψει.



ΌΤΑΝ πεθάνω θέλω τα χέρια σου στα μάτια μου:
θέλω το φώς,το στάρι των λατρευτών χεριών σου
ν'αφήσουν γι'άλλη μιά φορά πάνω μου τη δροσιά τους:
να νιώσω τη λαφράδα που μ'άλλαξε τη μοίρα.

Θέλω να ζείς ενόσω εγώ νεκρός θα σε προσμένω,
θέλω τ'αυτιά σου ακόμα τον άνεμο ν'ακούνε,
να μυρίζεις της θάλασσας τ'άρωμα που αγαπήσαμε
και να πατάς την άμμο πού πατούσαμε οι δυό μας.

Θέλω ό,τι αγάπησα τη ζωή να συνεχίσει
κι αφού εσένα σ'αγάπησα πάνω από καθετί άλλο
θέλω να συνεχίσεις ν'ανθίζεις,λουλουδάτη,

για να εκπληρώσεις όσα η αγάπη μου σου ορίζει,
για να βγαίνει σεργιάνι ο ίσκιος μου στα μαλλιά σου,
για να γνωρίσει ο κόσμος τον αίτιο του άσματός μου.