ΛΕΝ ΨΕΜΑΤΑ όσοι λέν πώς έχασα το φεγγάρι,
κι αυτοί προφητέψαν το αμμουδερό μου μέλλον,
είπαν τόσα και τόσα με τις κρύες τους γλώσσες:
ν'απαγορέψουν θέλησαν του σύμπαντος το ρόδο.
''Πιά δε θα ξαναψάλει η ρέμπελη άμπρα
της σειρήνας,δεν έχει πιά παρά όχλο''.
Και μασούσαν τ'ατέλειωτα χαρτιά τους
τη λήθη της κιθάρας μου ευνοώντας.
Τους πέταξα στα μάτια τα ολόφωτα κοντάρια
του έρωτά μας που κάρφωσαν μαζί τις δυό καρδιές μας,
διεκδίκησα το γιασεμί που τ'αχνάρια σου αφήναν,
χάθηκα νύχτα δίχως φώς κάτω απ'τα βλέφαρά σου
κι όταν με ξανατύλιξε η λαμπράδα
ξαναγεννήθηκα,του σκοταδιού μου αφέντης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου