ΑΓΑΠΩ το κομμάτι γής πού εσύ'σαι,
γιατί από τα πλανητικά λιβάδια
άλλο αστέρι δέν έχω.Εσύ του σύμπαντος
τον πολλαπλασιασμό επαναλαμβάνεις.
Τα μεγάλα σου μάτια είναι το φέγγος
πού'μεινε απ'των αστερισμών την ήττα,
πάλλει το δέρμα σου όμοια με τους δρόμους
που στη βροχή διατρέχει ένα μετέωρο.
Έχουν τόσο φεγγάρι για μέναν οι γοφοί σου,
τόσο ήλιο το βαθύ στόμα σου κι η ηδονή του,
τόσο φώς που φλογίζει σά μέλι μές στόν ίσκιο
η καρδιά σου η καμένη από κόκκινες αχτίδες,
κι έτσι διατρέχω με φιλιά τη φωτιά του κορμιού σου
μικρή μου περιστέρα,πλανήτη γεωγραφία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου