ΓΥΝΑΙΚΑ ΑΚΕΡΙΑ,μήλο σάρκας,ζεστή σελήνη,
πηχτή ευωδιά από λάσπη,φώς και φύκια στουμπισμένα,
ποιά σκούρα λάμψη ανοίγει στίς κολόνες σου ανάμεσα;
Ποιά αρχαία ο άνθρωπος νύχτα ψαύει με τίς αισθήσεις;
Είν'η αγάπη ταξίδι μέ νερό και μ'αστέρια,
μ'αέρα πνιχτό και βίαιες τ'αλευριού καταιγίδες:
είν'η αγάπη μιά μάχη μ'αστραπόβροντα
και δυό κορμιά απ'το ίδιο τό μέλι νικημένα.
Φιλί φιλί διατρέχω το μικρούλι άπειρό σου,
τίς όχθες,τα ποτάμια,τα τόσα δά χωριά σου,
κι η γενετήσια φλόγα ηδονή καμωμένη
τρέχει μεσ'απ'του αίματος τους αδύνατους δρόμους
ώσπου σάν το νυχτιάτικο να γκρεμιστεί γαρούφαλο
κι ώσπου να γίνει,άν γίνει,μιά αχτίδα μές στον ίσκιο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου