ΠΕΙΝΩ για τη φωνή σου,το στόμα σου,το δέρμα

ΠΕΙΝΩ για τη φωνή σου,το στόμα σου,το δέρμα,
καί στους δρόμους γυρνώ νηστικός,βουβαμένος,
δέ μέ κρατάει πιά το ψωμί,κι η αυγή μ'αναστατώνει,
γυρεύω τών ποδιών σου τον υγρό ήχο στη μέρα.

Με κόβει πείνα γιά το γλιστερό σου γέλιο,
τα χέρια με του οργίλου σταροσωρού το χρώμα,
πεινώ για τη χλωμή την πέτρα των νυχιών σου,
θέλω σά φρέσκο αμύγδαλο τό δέρμα σου να φάω.

Θέλω να φάω τη λάμψη πού'καψε η ομορφιά σου,
την περήφανη μύτη του αγέρωχου προσώπου,
τόν φευγαλέο να φάω των βλεφάρων σου ίσκιο

κι έρχομαι πεινασμένος κι οσφραίνομαι το σούρουπο
γυρεύοντάς σε,τη ζεστή γυρεύοντας καρδιά σου
σάν ένας πούμα στη μοναξιά του Κιτρατούε.