Adela Greceanu

Ο τίτλος της συλλογής μου, που με απασχολεί τόσο πολύ.



Όταν θα δακτυλογραφήσετε / επιμεληθείτε τα
Kείμενά μου, παρακαλώ ξεκινήστε κάθε γραμμή με
Kεφαλαίο, ακόμα κι αν τα δικά σας κεφαλαία
Γράμματα δεν ταιριάζουν με τα δικά μου. Μπορείτε
Μάλιστα τα δικά μου γράμματα να τα αγνοήσετε
Απολύτως. Κατ' αυτόν τον τρόπο, κάθε κείμενο
Αναμένεται να δακτυλογραφηθεί κάμποσες φορές,
Κάτι που συμφωνεί με την ίδια του τη φύση και
Αποτελεί την ουσία του. Κάθε φορά θα είναι κάτι
Άλλο. Κάθε κείμενο είναι ένα μικρό τέρας. Το
Πλήθος των τρόπων με τους οποίους μπορεί να
Γραφτεί ισοδυναμεί με την ηλικία στην οποία
Πρόκειται να πεθάνει.

--------------------------------------------------------------------------------



Πιθανώς κάποτε να υπήρχε ένα πρωταρχικό απόθεμα
Γεγονότων: τα δεδομένα. Και εμείς, με περίσσεια
Ζήλου, προσθέσαμε μερικά ακόμη. Φυσικά, δεν
Μπορούν να συγκριθούν με τα αρχικά δεδομένα,
Όμως -τι ειρωνεία!- δεν ξέρουμε πλέον πώς να τα
Ξεχωρίσουμε μεταξύ τους. Τα πρώτα -δηλαδή τα
Μόνα έγκυρα γεγονότα- είναι πεντακάθαρα σαν
Ηλιόλουστο πρωινό.
Έχουμε εκπλαγεί: όχι, τα γεγονότα δεν μπορούν
Παρά να είναι ατομικά, όσο κι αν έχουν επινοηθεί ή
Τελειοποιηθεί από εμάς.
Τα γεγονότα μπορούν να μας γυρίσουν την πλάτη,
Να ασχοληθούν με τις δικές τους υποθέσεις. Ακόμα
Κι αν είναι δικές μας επινοήσεις, εκείνα διατηρούν
Την αυτονομία τους.


--------------------------------------------------------------------------------

Έχω γλυκά νεροδάκτυλα. Κύλησα σπίτι και έφτιαξα
Σιρόπι από αυτά. Τα δάκτυλα τα μοιράζομαι με τα
Λουλούδια, κάθε δάκτυλο έχει ένα κίτρινο
Λουλούδι. Έχω πολλά κίτρινα λουλούδια. Άλλα
Μικρότερα, άλλα μεγαλύτερα. Τα μικρότερα
Ψάχνουν για κάτι στο χορτάρι.. Στην
Πραγματικότητα είναι και αυτά μεγαλούτσικα αλλά
Λυγίζουν πότε προς τα εδώ και πότε προς τα εκεί,
Και βυθίζονται λίγο στο έδαφος. Όταν αρνούνται να
Μεγαλώσουν -δηλαδή όταν ψάχνουν για κάτι στο
Χώμα, έτσι ώστε τίποτε να μην χαθεί- οι ρίζες τους
Απλώνονται προς την αντίθετη κατεύθυνση. Είναι κι
Αυτές κίτρινες και όμορφες, λες και μόλις φύτρωσαν
Για πρώτη φορά. Τα δάκτυλά μου τα μοιράζομαι με
Τα λουλούδια. Λοιπόν, με αυτά τα γλυκά δάκτυλα
Νομίζω θα δώσω μεγάλη χαρά στα κίτρινα
Λουλούδια. Θα πασχίσω να τα γοητεύσω όλα
Μονομιάς, μικρά και μεγάλα. Αν και τα δεύτερα
Είναι λίγο πιο δύσκολο να τα ευχαριστήσεις. Η χαρά
Τους πάντως θα με ικανοποιήσει το ίδιο.
--------------------------------------------------------------------------------


Το περασμένο καλοκαίρι είναι ένα σπίτι βαμμένο με
Κίτρινο και κόκκινο και άλλα παρόμοια χρώματα. Οι
Άνθρωποι μέσα στο σπίτι είναι σιωπηλοί. Απλώς
Χαμογελούν όπως σε μια φωτογραφία. Οι λέξεις
Τους έχουν σιωπήσει εδώ και καιρό , από τότε που
Έπαψα να ζω εκεί. Δεν ξέρω πότε ακριβώς συνέβη
Αυτό, υποθέτω ότι έχει ως εξής: όταν ζούσα ακόμη
Στο σπίτι, μόλις τύχαινε να γεννηθεί κάποια λέξη,
Αμέσως μεταμορφωνόταν σε λουλούδι, χορτάρι ή
Ήλιο, κι έτσι το καλοκαίρι μεγάλωνε. Δηλαδή,
Μεγάλωναν οι τέσσερις τοίχοι του σπιτιού, και
Καθώς μεγάλωναν, απομακρύνονταν όλο και
Περισσότερο από μένα που βρισκόμουν ανάμεσά
Τους. Δεν είχα αντιληφθεί τι συνέβαινε και μιλούσα
Πολύ και πολύ όμορφα. Καθώς μιλούσα με λέξεις-
Λουλούδια οι τοίχοι όλο και ξεμάκραιναν προς τις
Τέσσερις κατευθύνσεις κι εγώ απόμεινα έξω. Έξω
Ήταν καλοκαίρι.

--------------------------------------------------------------------------------


Ανοίγοντας ένα παράθυρο, μια πεταλούδα μπορεί
Πολύ εύκολα να μπει στο δωμάτιο. Αλλά ένα
Ανοιχτό παράθυρο, δεν είναι πια καθόλου παράθυρο.
Μπορεί, για παράδειγμα, να είναι μια πόρτα. Όταν
Μπει στο δωμάτιο, η πεταλούδα παραμένει στην
Ουσία έξω, και μόνο η πτήση της εισέρχεται, και
Είναι η πτήση που εμείς βλέπουμε. Η πεταλούδα
Εξακολουθεί να αιωρείται κοντά στο παράθυρο
Ωσότου η πραγματική της πτήση επιστρέψει από το
Δωμάτιο και φύγουν μαζί. Γι' αυτό λέμε: “Η
Πεταλούδα πέταξε”. Εντούτοις, αυτό συμβαίνει
Ανοίγοντας ένα παράθυρο που στη συνέχεια
Προκαλεί ανόητα πράγματα αν πιστέψουμε ότι είναι
Μια ανοιχτή πόρτα, ή ένα μάτι ή ακόμα και μια
Πεταλούδα -ποιος ξέρει; Μια πεταλούδα που
Παραμένει έξω και μόνο η πτήση της μπαίνει στο
Δωμάτιο, και είναι η πτήση που βλέπουμε, και μετά
Επιστρέφει στην πεταλούδα της και φεύγουν μαζί,
Ενώ κάποιος κλείνει βιαστικά το παράθυρο για να
Μην μπουν και άλλες πεταλούδες.

--------------------------------------------------------------------------------


Στεκόμαστε πρόσωπο με πρόσωπο. Ξεκινώ
Αναπνέοντας καθαρό αέρα στο στήθος μου, και
Φαντάζομαι ότι στερεώνω το ένα άκρο του μέσα μου
Και μετά αφήνω το άλλο να βγει. Λαμβάνεις τον
Αέρα που εξέπνευσα όπως ένα φιλί, τον αναπνέεις,
Και στερεώνεις το άλλο άκρο του στα πνευμόνια
Σου σαν να τον φυτεύεις εκεί. Μου απαντάς
Εκπνέοντας τον αέρα που έλαβες σαν να άνθισε η
Ρίζα του στο στήθος σου. Κι εγώ μαζεύω τον αέρα
Ανάμεσά μας, τον κρύβω γρήγορα πίσω από την
Πλάτη μου και σου ζητώ να μαντέψεις σε ποιο χέρι
Τον κρατώ. Εσύ μου νεύεις απεγνωσμένα ότι δεν
Έχεις αέρα να αναπνεύσεις κι εγώ επιμένω να
Μαντέψεις. Διαλέγεις λάθος και αναπνέεις λαίμαργα
Τον αέρα που αφήνω από τα χέρια. Εισπνέεις και
Εκπνέεις μόνο για τον εαυτό σου ξεχνώντας με.
Μοιάζεις χαρούμενος, ελεύθερος, μα εγώ λέω ότι
Αναπνέεις μάταια. Τελικά κοιτάς κάτω. Βρισκόμουν
Πεσμένη στα πόδια σου. Είχα μείνει για πολύ χρόνο
Δίχως αναπνοή.


Μετ. Σωκράτης Αργυρός