Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τρίτη 28 Αυγούστου 2012

Τα κουδουνάκια

Τα κουδουνάκια
Στον τσιμεντένιο τοίχο  σήμερα
ξεφλουδίζει η αφίσα του τσίρκου
και τα παιδιά το έχουν ξεχάσει
αν έμαθαν ποτέ  γι αυτό.
Θυμάσαι, πατέρα; 
Μόνο ο ήχος παραμένει,
ο μακρινός  βρόντος των καλών ελεφάντων,
η φωνή των αρχαίων λιονταριών
και το τρέμολο των κουδουνιών
για τον ιπτάμενο  άνθρωπο.
Εγώ, γελώντας,
στον  ώμο σου  ψηλά
ή μικροσκοπική μπρος στα τραχιά πόδια των αγνώστων,
δεν φοβόμουν.
Μου κρατούσες το χέρι
κι αμέσως  μου εξηγούσες 
τους τρεις κύκλους  του κινδύνου.

Αχ, να ο άτακτος κλόουν
και η ξέφρενη  παρέλαση
ενώ η αγάπη, η αγάπη
η αγάπη με κύκλωνε.
Ξεκίνησε από αυτόν τον ήχο. 
Με κομμένη την ανάσα 
βλέπαμε τον ιπτάμενο άνθρωπο
να προτάσσει το στήθος 
στον  σανιδένιο ουρανό,
να αναρριχάται στον αέρα.
Θυμάμαι το χρώμα της μουσικής
και το πώς  όλοι οι τρεμάμενοι ήχοι σου
ήταν παντοτινά  δικοί μου.





THE BELLS
Today the circus poster
is scabbing off the concrete wall
and the children have forgotten
if they knew at all.
Father, do you remember?
Only the sound remains,
the distant thump of the good elephants,
the voice of the ancient lions
and how the bells
trembled for the flying man.
I, laughing,
lifted to your high shoulder
or small at the rough legs of strangers,
was not afraid.
You held my hand
and were instant to explain
the three rings of danger.


Oh see the naughty clown
and the wild parade
while love love
love grew rings around me.
this was the sound where it began;
our breath pounding up to see
the flying man breast out
across the boarded sky
and climb the air.
I remember the color of music
and how forever
all the trembling bells of you
were mine.

Στις αρχές του 1960, η Anne Sexton κυκλοφορεί την πρώτη της ποιητική συλλογή και ταράζει τα νερά της κλασικής, μετρημένης και “αξιοπρεπούς” αμερικανικής ποίησης. Η βασική θεματολογία της κινείται γύρω από ψυχιατρεία, θεραπείες και απόπειρες αυτοκτονίας, υλικό που μέχρι τότε δεν θεωρούνταν αξιόλογο ποιητικά, ειδικά από γυναίκες ποιήτριες. Ασθενής και η ίδια, με χρόνιες θεραπείες και νοσηλείες στο ιστορικό της, επιχείρησε κυρίως να αποτυπώσει αυτές τις εμπειρίες της αλλά και τις συνέπειες του αστικού αμερικανικού ονείρου που εγκλώβιζε χιλιάδες δημιουργικές και ευαίσθητες γυναίκες αποκλειστικά στο ρόλο της συζύγου και της μητέρας. Εντούτοις, για την παρούσα δημοσίευση στο Poeticanet επέλεξα να μεταφράσω τρία ποιήματά της που αφορούν σε άλλες πτυχές του έργου της όπως η παιδική ηλικία, η μοναξιά και η λαγνεία.
Η Sexton  εξέδωσε συνολικά επτά ποιητικές συλλογές όσο ζούσε ενώ μετά την αυτοκτονία της το 1974 δημοσιεύτηκαν τρεις ακόμα τόμοι με ποιήματά της. Ερωτική, “θανατομανής”, εγκλωβισμένη και ανήσυχη, η Anne Sexton χάραξε νέους δρόμους στην ποίηση με την τόλμη και το ταλέντο της.

Η δημοτικότητα και η αναγνώριση που είχε το έργο της κατά τη δεκαετία του 1960 μέχρι και τον θάνατό της, συνεχίζεται ακόμα και σήμερα, κατατάσσοντάς την  στις σημαντικότερες Αμερικανίδες ποιήτριες του 20ου αιώνα.


Δήμητρα Σταυρίδου

Δεν υπάρχουν σχόλια: