Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 6 Αυγούστου 2012

Φθινοπωριάτικο πλήρως




Φθινόπωρο είταν το ρούχο της
Φθινόπωρο και τα μαλλιά της
Φθινόπωρο ομοίως τα μάτια της

Φθινόπωρο είταν το στόμα της
Το στήθος της επίσης φθινόπωρο
Όπως φθινόπωρο και τα όνειρά της

Το κορμί της πάλι φθινόπωρο
Η μαχαιριά της – αυτή κι αν είταν φθινόπωρο
Φθινόπωρο σαν το χαμόγελό της

Αλλά κι ο πόθος της φθινόπωρο δεν είταν άραγε
Ή μήπως δεν φθινοπώριαζε η τρυφεράδα της
Όπως ακριβώς φθινοπώραινε και το σκιάξιμό της

Φθινοπωριάτικη είταν ολόκληρη
Σαν υμνωδία από ψυχοσάββατο μέσα βγαλμένη


Απόδοση στα ελληνικά: Γιώργος Κεντρωτής



Δεν υπάρχουν σχόλια: