Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Δευτέρα 24 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΜΕΤΑΜΕΛΕΙΑ

Στην αρχή δεν απάντησα και είχα τη ντροπή πάνω στα
μάγουλά μου και οι χτύποι της καρδιάς μου με πονούσαν
στα στήθη.
Έπειτα αντιστάθηκα, είπα: «Όχι. Όχι.» Γύρισα το κεφάλι
προς τα πίσω και το φιλί δεν εδιάβηκε τα χείλη μου, ούτε ο
έρωτας τα σφιγμένα μου γόνατα.
Τότε μου ζήτησε συγγνώμη, μου φίλησε τα μαλλιά, ένοιωσα
την καυτή του ανάσα και έφυγε…Τώρα είμαι μόνη.
Κοιτάζω την άδεια θέση, το έρημο δάσος, το πατημένο
χώμα. Και δαγκώνω τις γροθιές μου ώσπου να ματώσουν
και πνίγω τις φωνές μου στο χορτάρι.


Μετάφραση-παρουσίαση : Δήμος Λειμώνης

Δεν υπάρχουν σχόλια: