Αναγνώστες

Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως, κρυμμένος σὰν ἀετός, μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος, ὁ πρῶτος μου ἑαυτός... ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ

Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012

Η ΔΙΑΚΟΠΗ ΤΟΥ ΥΠΝΟΥ

Ολομόναχη είχα αποκοιμηθεί, σαν μια πέρδικα στα
χαμηλά κλαράκια. Ο ελαφρός αέρας, ο θόρυβος απ’ τα
νερά, η γλύκα της νύχτας μ’ είχαν κρατήσει εκεί.
Αποκοιμήθηκα, απρόσεκτη, και ξύπνησα φωνάζοντας και
πάλαιψα και έκλαψα · αλλά ήταν πολύ αργά. Και τι μπορούν
τα χέρια μιας παιδούλας ;
Δεν μ’ εγκατέλειψε. Αντίθετα, πιο τρυφερά στην αγκαλιά
του, πάνω του μ’ έσφιξε και δεν είδα πλέον στον κόσμο ούτε
το χώμα ούτε τα δέντρα, αλλά μόνο τη λάμψη από τα μάτια
του.
Σε σένα, νικήτρια Κύπρις, αφιερώνω αυτές τις προσφορές
υγρές ακόμα απ’ τη δροσιά, δείγματα των πόνων της
παρθένας, μάρτυρες του ύπνου και της αντίστασής μου.


Μετάφραση-παρουσίαση : Δήμος Λειμώνης

Δεν υπάρχουν σχόλια: