Τίποτα καλό να δεις στην πόλη, όμως η βροχή είναι κάτι καλό ν' ακούς. Αν "λατρεύω ν' ακούω τα κύματα" και "λατρεύω να σ' ακούω να μιλάς." Χάρτινος σύντομος διάλογος, ακουσμένος στον δρόμο. Μωρό! μωρό! μωρό! είναι φυσικό. Αν υπάρχει έστω μια ιστορία, που έχει ερμηνευτεί, κάτι κατασταλαγμένο που έχει βιωθεί, δεν είναι αυτού του είδους. Η προφανής αναλογία βρίσκεται στη μουσική και στις λέξεις. Μια αίσθηση προσδιορισμού (διαφορετικού από αυτόν της περιγραφής, που είναι ένας τρόπος εξιστόρησης ή καταμέτρησης, αριθμητικής, μια λίστα χρωμάτων) αναπτύσσεται καθώς αισθάνεται κανείς τις πιθανότητες, αυτών που θα μπορούσε να κάνει ή να βιώσει, να περιορίζονται με τα χρόνια. Έτσι εγώ την εγκατέλειψα. Μπορώ να προσφέρω μόνο τις απολογίες μου. Στην αρχή που μετακομίσαμε, οι γείτονες αριστερά διαμαρτύρονταν για το σαξόφωνο. αλλά τελικά, όσο γνωριζόμασταν, γίνονταν καλοπροαίρετοι απέναντί μας, φιλικοί, μέχρι που ο θόρυβος ήταν αυτό που τους άρεσε περισσότερο σε μας, αφού αποδείκνυε την ανεκτικότητα και τη γενναιοδωρία τους. Τα επίπεδα της πληροφόρησης διασταυρώνονται, συμπίπτουν. Λέξεις που θα θέλαμε να περιέχουν κι εμάς. Αρέσει στις τριανταφυλλιές η άμμος. Τα παραθυρόφυλλα στο φύσημα του αέρα χτυπάνε, βροντάνε στο δωμάτιο. Τότε το αυτοκίνητό μου κοντά στο φρενάρισμα σου. Λυγαριά. Εκείνη αναστενάζει, ωχ αχ. Δεν υπάρχει "ομοίωμα" του ουρανού. Καθίσαμε στην ακροθαλασσιά μες στο κρύο κι εγώ ήμουν τόσο ζεστή όσο μπορεί να είναι κανείς. Τα κρύα χέρια κάτι σημαίνουν, ένα ρίγος μπροστά σ' ένα τάφο, χαμένους έρωτες. Είναι δύσκολο να γυρίζεις την πλάτη στο τρεχούμενο νερό. Το ρεύμα της θάλασσας είναι σαν αγκίστρι, ή σαν κουτάλι, και θεωρείται γι αυτό "ανελέητο". Ο μουσικός έχει σύζυγο κι αυτό συντροφεύει. Μια επιθυμία σε κίνηση, αρχική παρόρμηση. Τότε, όταν είναι ώρα να πάω σπίτι, και το κάνω. Ποτέ μακριά πολύ, ποτέ δεν απέχει πολύ. Κύμα για ταξίδι πλάι σε κάποιον στην παραλία. Ο κόσμος στις συνήθειες του, η λέξη στον κόσμο της. Αυτό είναι δάσος. Αυτό μου θυμίζει. Μια εποχή σε επιβράδυνση, και μιαν απόσταση που πλησιάζει το κύμα με παύση, ένα ρόδο, κάτι τι στο χαρτί. Ο χρόνος τελείωσε. Υπάρχουν μέρες που μόνο η πολλή δουλειά στο μαγαζί είναι μια κάποια ικανοποίηση. Τίποτα ανάλογο πριν και μόνο μια σύμπτωση. Παρακολουθώντας το στεγνωτήριο στο πλυντήριο της γειτονιάς φρουρώντας τα ρούχα, που μετά κουβαλιούνται σπίτι, ολοκάθαρα κι ολόστεγνα, έτσι όλα έτοιμα. Η ΤV θα δημιουργούσε μια βαρετή τρύπα σ´ ένα δωμάτιο. Αν δεν υπάρχει τίποτα έξω από το παράθυρο στρέψε το βλέμμα στα βιβλία. Ονόμασε τον σκύλο του, Τού. Τυχερός να επιθυμείς χωρίς να στερείσαι. Μια λίστα κι εναντίον της το τσεκάρισμα. Φωνάζουμε σταμάτα μήπως και σταματήσει ο χαζός σκύλος το άγριο γαύγισμα. Λέξεις ακουσμένες με τα μάτια. Ευχές για δάση διαδρομής, το σκοτάδι πέρα από τα δέντρα. Αύρες πολύωρες, γαλήνη, περπάτησε την. Όμως όλη την εβδομάδα ένιωθα τον νου μου, πόσο ψυχρές είναι οι σκέψεις του, πόσο απρόθυμα εγκαταλείπουν το κεφάλι μου.
Η ΖΩΗ ΜΟΥ
(αποσπάσματα )
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ - ΕΠΙΜΕΤΡΟ: ΜΑΡΩ ΠΑΠΑΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου