Αναγνώστες
Πληροφορίες
Γιατὶ τὸ ξέρω· πιὸ βαθιὰ κι ἀπ᾿ τὸν πηχτὸν ἀστρόφως,
κρυμμένος σὰν ἀετός,
μὲ περιμένει, ἐκεῖ ποὺ πιὰ ὁ θεῖος ἀρχίζει ζόφος,
ὁ πρῶτος μου ἑαυτός...
ΑΓΓΕΛΟΣ ΣΙΚΕΛΙΑΝΟΣ
Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2016
γιατί γράφω ποίηση (35 + 1 λόγοι)
- Για να μπορώ με μια λάμπα θυέλλης και μόνο
να φωτίζω όλη τη γη
- Για να συνεχίσουν τα κυπαρισσόμηλα να είναι πικρά
και γλυκιές οι αυταπάτες σαν ώριμοι λωτοί
- Για να φτερουγίζουν οι ερωτιδείς στις τοιχογραφίες
- Επειδή η νεότητα είναι το καλό χαρτί που η καρδιά μοιράζει
όταν το αίμα βηματίζει στο άχρονο καλπάζοντας
- Επειδή στη θέα του ουράνιου τόξου ξεμπερδεύονται
μονομιάς τα νήματα της μοναξιάς
- Επειδή κάθε Άνοιξη ματώνουν οι παπαρούνες στα λιβάδια
- Για να ακουμπώ το χέρι στη φωτιά κι αυτό να ψύχεται
- Για να διασαλεύεται η τάξη του σύμπαντος απ' το χορό
δυο δροσοσταλίδων και μόνο
- Για να κονταροχτυπιέμαι με το σκοτάδι των ονείρων
και να αριθμώ κάθε αυγή στο μαξιλάρι μου χιλιάδες
φωτεινές κηλίδες
- Επειδή κάθε δείλι ξεχνάω τα βιβλία μου στα γόνατα
των βουνών προσμένοντας τα τόξα της σελήνης
μυστικά να με οπλίσουν
- Επειδή όταν σταματούν για να γευματίσουν οι κυνηγοί
στα διάσελα χρησιμοποιούν αντί για σερβίτσιο πλατανόφυλλα
- Επειδή στις μοναχικές μου ώρες βουίζουν οι άνεμοι
των χειμάρρων παραδίπλα μου
- Για να κλαδεύω τα γιασεμιά κι αυτά να μην θρηνούν
απαρηγόρητα το"γιατί" της απώλειας
- Για να ανεβαίνουν οι χαρταετοί στον ουρανό με μόνο
μια βρεφική ανάσα
- Για να γκρεμίζεται ο ήλιος στη θάλασσα χωρίς ούτε
μια γρατζουνιά στην κνήμη
- Επειδή κάθε που σκάει ένα άνθος μανόλιας γελούν
τα μελισσάκια στον ύπνο τους
- Επειδή όταν λυγίζουν τα στάχυα στους αργούς οι
άρτοι στο σπίτι φουσκώνουν περήφανα θέλω
- Επειδή μόλις αντικρίσω ένα χελιδόνι αλλάζω επάγγελμα
- Για να κοντοστέκονται οι μύστες στους βωμούς
μ' άδεια τα κύπελλα και ηδείς τους ουρανίσκους
- Για να χωρούν στο κασελάκι της μνήμης όλοι
οι κρύσταλλοι του αλατιού
- Για να φτάνουν οι σχεδίες γεμάτες ελπίδες
στα βραχονήσια με τους γλάρους
- Επειδή οι λαρυγγισμοί των κούκων μεταφέρουν
στις ισημερίες διττά προμαντέματα που δεν εξηγούνται
- Επειδή στην κόψη του νήματος γεννιούνται οι μεγάλοι
έρωτες αυτοί που τόσο γρήγορα κι εκπνέουν
- Επειδή το χώμα μυρίζει όμορφα μετά τη βροχή γιατί
απλά και μόνο ανασαίνει το μπλε του ουρανού
- Για να βλέπω το αγκαθωτό περίβλημα των κάστανων
σαν κι αυτή τη φράντζα της καλής μου νεράιδας
-Για να ακούω καθαρά τη θάλασσα κι όταν ακόμα
σπάσει το τελευταίο κοχύλι στο παλτό του χειμώνα
-Για να κρατώ από το χέρι την αμυγδαλιά
στο παγωμένο προαύλιο του ψυχιατρείου
-Επειδή όταν με προσπερνούν τα κύματα
ο Πήγασος ποντάρει για μένα στη ρουλέτα του Θεού
-Επειδή κρύβω το κλειδί στον ξερό φίκο
κι όταν επιστρέφω αυτός έχει βλαστήσει
-Επειδή κάθε που ψάχνω την τσέπη μου
ένα περιστέρι μου ραμφίζει επίμονα τα παπούτσια
-Για να βρω βαθιά στο μαξιλάρι μου τα ξεχασμένα
σχέδια των παιδικών μου βιβλίων δακρυσμένα
-Για βρίσκω τα φυλαχτά μου άθικτα
στις μασχάλες των κεραυνών
-Για να μπαίνω από τα φινιστρίνια στο πλοίο
όταν η μπουκαπόρτα έχει τραβηχτεί
-Επειδή τις νύχτες του Γενάρη χαμηλώνουν τ' άστρα
φωτίζοντας ως κι αυτά τα τυφλά κελιά
-Επειδή με τα χέρια τραβώ αστερίες που ύστερα
τους αγκιστρώνω στα σκοτεινά σου βλέφαρα
-Επειδή τα βράδια σαν καλώ τις Πλειάδες
πάντα μια με πάει στο αθάνατο χιόνι των κορφών
το όνομα της να προσκυνήσω
http://gialeni.blogspot.gr/2016/01/35-1.html#comment-form
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ελένη, σε αγαπώ γιατί αγαπώ την Ποίηση-
Και πέρα απ' τις εμπάθειες τις οποίες έχω εισπράξει, κατά κόρον κατά καιρούς, ξέρω ότι είσαι η καρδιά και ο νους που μπορώ να λατρεύω!
Στρατή μου χιλια ευχαριστώ
Ο νους του ποιητή δεν κλονίζεται
και δεν ερπει...στο μέγιστο στοχεύει
υπηρετώντας καθημερινά με αγωνία το έλασσον.εκει η τροφή του...
Καλή χρονιά
Δημοσίευση σχολίου