< Πληγείσες περιοχές >

.

Κανείς πια δεν ξέρει το μέλλον καλύτερα
από τους νεκρούς.
.
════════════
.
❝ Ιαπωνικό παραμύθι ❞
.

Υπάρχει ένας ασφαλής τρόπος
για να αφανιστεί μια οικογένεια
μια ολόκληρη γενιά
ένας πανάρχαιος τρόπος
απόλυτα πετυχημένος
δεν έχει καταχωρηθεί σε επίσημα αρχεία
οι φήμες φθίνουν με τον καιρό
πληρωμένοι δούλοι αποσιωπούν τα γεγονότα
ενώ σε κάθε εποχή
ένας ποιητής επινοεί μιαν αλήθεια
που μοιάζει με ψέμα
ο τρόπος είναι η γνήσια φτώχεια
μέρες φυματικές,αδιέξοδες καταστάσεις
που επαναλαμβάνονται διαδοχικά
χωρίς αυτόπτες μάρτυρες
επειδή όλοι οι συμμετέχοντες είναι νεκροί
πάντα σε διαφορετικούς αιώνες
σε άλλους τόπους σε ξένα σπίτια
και το παιδί αρρωσταίνει βαριά
ο γιατρός δεν έρχεται επειδή δεν θα πληρωθεί
φάρμακα πουθενά
το παιδί γλιστρά και λιγοστεύει
μετά από μια εβδομάδα πυρετού
ενώνεται με τις στωικές σκιές
ο πατέρας ζητά άδεια και αυτοκτονεί
η μητέρα πίνει δηλητήριο
και οι νιφάδες του χιονιού
που πέφτουν αργά
μας υπενθυμίζιυν ότι εμφανίζεται
κάποτε στον κόσμο
ένα είδος αδιάφορης αθωότητας.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Oι Επιζώντες ❞
.

Όσοι συνέρχονται
έχουν παραμορφωμένα πρόσωπα
κομμένα μέλη
και τους λείπει το προηγούμενο κοίταγμα.
Βυθίζονται σε ζάλη αφρισμένη
και τα λόγια τους γίνονται πουλιά
που δεν έχουν φωλιές.
Βλέπουν τις σπίθες ως ηλιαχτίδες
τις πληγές ως λάθος του τεχνίτη
και τα θύματα
ως αγγέλους που αποκοιμήθηκαν.
Βλέπουν τη σκηνή του δυστυχήματος
χωρίς τη φρίκη.
Ακριβώς όπως οι επιζώντες
μιας ήσυχης μέρας

— πολλών ήσυχων ημερών.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Κάταγμα ❞
.

Το παιδί ακουμπά στον ώμο μου
ο ώμος μου είναι σκληρός
κόκαλα τυλιγμένα σε μύες
και τένοντες
το παιδί
θέλει τον ώμο της μάνας του
λουλουδισμένο μαξιλαράκι
τρεις στρώσεις μέλι
βρύση που στάζει ροδοπέταλα
και θάλπος.
Ο ώμος μου υποχωρεί
σπάει και θρυμματίζεται
κάτω από το βάρος της επιθυμίας
του παιδιού.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ To καφέ βιβλίο του Ζοζέ Σαραμάγκου ❞
.

Διαβάζω ένα καφέ βιβλίο.
Ο συγγραφέας είναι νεκρός
ο μεταφραστής είναι νεκρός
ο βασικός ήρωας αυτοκτόνησε.
Εγώ είμαι ακόμη ζωντανός.
Κάθομαι στο κοίλο ενός άγνωστου φεγγαριού
και πίνω μια ξανθιά μπίρα.
Ποιος είπε ότι ο θάνατος
είναι ανίκητος;
.
●▬▬▬▬▬▬▬●
.
❝ Μπλε Ιστορίες ❞
.

Τώρα γράφω μπλε ιστορίες
μου είπε η Αγγέλα.
Πρώτα έγραφα κόκκινες
όμως με τον καιρό κουράζονται τα χρώματα
κι αφήνουνε το βάψιμο στις λέξεις.
Έτσι συμβαίνει και με τους ανθρώπους:
Πριν σαπίσουν νομίζουν ότι αλλάζουν.
Υποψιάζομαι ότι αυτή η ιστορία θα τελειώσει
σε αναπόφευκτο γκρίζο
σαν θλιμμένη παρέλαση βετεράνων
που μόλις σιγήσει η μπάντα
τους ρίχνουν πίσω σε μισοσκαμμένους τάφους.
Αλλά πες μου,σου αρέσουν;
Μου αρέσουν,της είπα.
Εγείρουν τις αισθήσεις ένα μέτρο πάνω από τη γη.
Όση δηλαδή είναι η απόσταση χώματος — ουρανού
αν την έχεις διανύσει χιλιάδες φορές.
.
●▬▬▬▬▬▬▬●▬▬▬▬▬▬▬●
.
Επιλογές από:
.

Γιώργος Χριστοδουλίδης,

συλλογή 

Πληγείσες Περιοχές / 

Γυμνές Ιστορίες,

εκδ. Μελάνι,2016
.
.
.