ΟΝΕΙΡΟ Ή Ο ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΜΕΜΟΝΩΜΕΝΗΣ ΕΞΟΔΟΥ

Τα’ άλογα μπροστά και η μουσική.
Ο κόσμος πίσω με τα’ αγκαλιασμένα παλικάρια και το παιδομάνι.

Χωρίς σημαίες, χωρίς αρχηγούς
ο κλήρος έλαχε σ’ εμένα
να τρέξω μπροστά να σταματήσω τ’ άλογα
μεγάλο το βήμα και η μουσική πού ν’ ακουστεί
σ’ αυτούς που ακολουθούσανε περνώντας την έρημο
τα βαλτοτόπια και τις καταποντισμένες πολιτείες.

Στα χίλια εμπόδια γλιστρούσα τώρα από τις
σάπιες στέγες και τους φαγωμένους δοκούς
μα νά ’ναι καλά κείνο το δέντρο των αντρειωμένων
που ξαφνικά φύτρωνε και άνοιγε κλωνιά να
πιαστώ, να περάσω τις αυλές και τους βάλτους
σταματώντας τ’ άλογα στο ξέφωτο
και δυναμώνοντας τη μουσική.

Από το βιβλίο: Μάρκος Μέσκος, «Μαύρο δάσος», Ποιήματα 1958-1980, ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 1981, σελ. 64.