[ΜΠΡΟΣΤΑ ΝΑ ΒΡΙΣΚΕΣΑΙ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΙΣΜΟ]

Μπροστά να βρίσκεσαι από κάθε χωρισμό, σαν νά ’ταν πίσω 
σου, σαν χειμώνας που όπου νά ’ναι τελειώνει… πά’ να σβήσει.
Γιατί από τους χειμώνες κάτω αδιάλειπτος χειμώνας το ίσο
κρατεί, κι εκεί η καρδιά σου, σαν ξεχειμωνιάζει, ζει – θα ζήσει.

Και νά ’σαι πάντοτε νεκρός στην Ευρυδίκη – όρθιος σήκω,
υψώσου πάλι, με τραγούδια την αγνή τη σχέση υμνώντας.
Στους εκδημούντες μέσα νά ’σαι, εδώ, στης παρακμής τον οίκο
καθάριο κρύσταλλο που ηχεί και που συντρίβεται ηχώντας.

Ναι, νά ’σαι! – Μα και του μη όντος τη συνθήκη να γνωρίσεις:
τον λόγο που ατερμόνως δρα και εντός σου προκαλεί δονήσεις –
εσύ, να ξέρεις, φτάσε κι επιτέλεσέ τον τώρα εδώ!

Στους μεταχειρισμένους, στους βωβούς, στους υποκώφους πόρους
(στης τέλειας φύσης τ’ αποθέματα) αφάτους βόμβους και όρους
ενθουσιασμένος μέτρα και εκμηδένισε τον αριθμό!

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.